John Paul Keith vertegenwoordigt Memphis in stijl

John Paul Keith is officieel ambassadeur van Music Export Memphis. Logische keuze voor de stad van Elvis, want de man is zo retro als wat. Een beter uithangbord voor het lokale muziektoerisme is nauwelijks denkbaar. Je zou dit cynisch kunnen noemen, maar het is ook mooi om te zien hoe oude tradities liefdevol in stand worden gehouden. Het zou ook zonde zijn als we over tien, twintig jaar niet meer zouden weten hoe die ooit zo baanbrekende muziek uit de tijd van de eerste jeugdcultuur ook alweer klonk. John Paul Keith voorziet als conservator van die sound – cultureel erfgoed feitelijk - in een behoefte.

Daarbij zij gezegd: hij doet het ook nog eens vreselijk goed. Met zijn wat professorale voorkomen, waarin hij lijkt op rhythm ‘n’ blues revivalist Nick Waterhouse, brengt hij een soort living history. Allebei zijn zij beulen van gitaristen.

Als we deze muziek leuk vinden, lijden we dan aan de ‘Ziekte van Pfeijffer’? Zijn we dan alleen maar bezig met het verleden? Niet per se. Zet daarna een plaatje op van Sharon van Etten en je bent in één klap terug in de moderne tijd. Persoonlijk vind ik het altijd leuk als er geregeld artiesten komen, die gewoon ouderwetse skills hebben. Gasten die kunnen gitaarspelen ‘like a ringing a bell.’ En dat ze kunnen zingen als vogeltjes in de bomen en het struweel. Wordt ook maar eens een keer lekker onbeschaamd sentimenteel. Waarom niet? Dat zijn de muzikale waarden die John Paul Keith uitdraagt. Zijn palet gaat van good time rock ‘n’ roll tot country en soul. De track 901 Number is onvervalste countrysoul. Producer Will Sexton heeft de juiste vibe te pakken. Het klinkt perfect ‘classic’.

John Paul Keith zit ook nog als zanger/gitarist in de pure rock ‘n’ roll-band Motel Mirrors. Die zijn nóg reactionairder, ha ha! Wat een leuke EP Gotta Lotta Rhythm, hebben die net uit op het Italiaanse Wild Honey labeltje! Een ander leuk feitje is dat hij gitarist was in de huisband van de Ameripolitan Awards in 2018 met als gastheer de naar Memphis verhuisde Texaan Dale Watson, die op 9 juni ook weer te zien is op het Sugar Mountain programma.

Wie herinnert zich nog de entree in de popmuziek van Chris Isaak in het midden van de jaren tachtig? Hij werd binnengehaald als de nieuwe Elvis en Roy Orbison in één. Er waren toen geen dichters of romanciers die deze retromuziek bekritiseerden. Hooguit waagde een verstokte popjournalist van het oude stempel zich aan dure woorden als ‘pastiche’. Dan haalden we gewoon de schouders op, om Blue Hotel nog een keer af te spelen. En nog een keer en nog een keer. Omdat het zo lekker was, dáárom! En dat is precies wat er aan de hand is met John Paul Keith. Je kunt van zijn muziek niet afblijven omdat die zo aanlokkelijk is. Goed, zijn schrijftalent is niet zo groot als dat van Isaak, de kans op een hit is minimaal, maar de kans op een mooie avond is even groot.

Jammer eigenlijk dat zijn show tegelijk is met ‘Next Of Kin: an album by Dawn Brothers & Friends’ een paar kilometer verderop. Laten we hopen dat er genoeg publiek overblijft dat een avondje ouderwets fifties and sixties style wil rocken. John Paul Keith en zijn band, bestaande uit bassist Matthew Wilson en drummer Danny Banks, zullen de toehoorders niet teleurstellen in de Tuinzaal in Paradiso Noord. Dat laat verder ook niet onverlet dat iedereen verplicht dat boek van Pfeijffer moet gaan lezen.

Tekst door: Robbert Tilli
Foto door:  Darius Williams

Koop hier je kaarten voor John Paul Keith op 13 april in de Tuinzaal in Paradiso Noord.