Joe Buck komt bij CMA Songwriter Series de zaal opwarmen

De overeenkomsten met Ilse DeLange zitten hem niet alleen in de verbastering van zijn naam van een Hollandse jongen naar een countryzanger van Amerikaanse snit: Joe Buck, overigens niet te verwarren met de Amerikaanse muzikant met dezelfde naam van o.a. Legendary Shack Shakers. Ilse de Lange veramerikaniseerde haar achternaam tot DeLange. ‘En ik haalde gewoon een paar letters weg,’ lacht Sjoerd de Buck, want zo heet hij echt. Goed gedaan, we zitten hier namelijk wel in showbusiness en niet op kantoor. Een andere overeenkomst is dat Joe net als Ilse al vroeg naar countrymekka Nashville is gegaan om daar met echte profs liedjes te gaan schrijven. Dat stapelt zich momenteel flink op. ‘Ik ben naar een album aan het toewerken,’ verklapt hij zijn grootste ambitie. Maar dat kan nog even wachten. Het moet namelijk ook echt goed worden.

Waar DeLange zich profileerde met haar cameo’s in KRO’s Country Time op de radio en optredens in het land, daar heeft Joe, recentelijk afgestudeerd aan de Rockacademie in Tilburg, zich via de online-versie van Giels Beste Singer-songwriter van Nederland in 2016 in de picture gespeeld. ‘Ik wilde daar echt graag aan meedoen, omdat daar – anders dan bij de meeste talentenjachten – niet direct een contract met een label of een management aan verbonden zat,’ legt Joe uit, die graag zelf zijn route uitstippelt.

‘Er volgde een finale in Paradiso, waar ik mocht spelen met Jake Etheridge en Matthew Crosby van The Common Linnets. Ik ben daarna met hen gaan schrijven en met Rob, de vader van Jake. Ik zag dat Ilse me intussen begon te volgen op social media.’ Toen heeft hij de stoute schoenen aangetrokken en haar bewijsjes van zijn talent opgestuurd, wel na het haar eerst beleefd te hebben gevraagd. Zo is hij dan ook wel weer. Er kwam een reactie. ‘Koffie doen?’ vroeg de nationale countrydiva in stijl. ‘Uiteindelijk heb ik haar ontmoet in de Wisseloord Studio, waar we zijn gaan praten,’ herinnert Joe zich. Inmiddels is hij getekend bij haar Firefly Publishing, dat valt onder de paraplu van de grote internationale muziekuitgeverij Universal Music. Dat betekende dus nog meer schrijven. En mooier nog: in Nashville met broodschrijvers uit het liedjesschrijversgilde in Music City. Wie wil dat nou niet?

‘Er is sindsdien zoveel gebeurd. Ik ben in oktober 2017 voor het eerst naar Nashville gegaan. En dit jaar ben ik al twee keer geweest,’ vertelt hij glunderend. ‘Ik heb mijn Ilse, Jake en Matthew-connecties goed kunnen gebruiken daar.’ Songwriting partners daar waren onder meer Evan Gibb, Catt Gravitt en Josh Williams. Songs als December en No Regrets die op YouTube zijn terug te vinden dateren van voor zijn schrijfsessies in de VS. Ze staan tegenwoordig ook niet meer op zijn setlist, ook niet in ’t Zonnehuis.

Verder valt er op die plek het een en ander aan videomateriaal terug te vinden van drie optredens in het voorprogramma van Amerikaanse countrypopacts in De Melkweg in de loop van 2017, te weten Hunter Hayes, Maren Morris, Dan + Shay (Dan Smyers en Shay Mooney). Al deze artiesten staan onder contract van Greenhouse Talent, dat zich voorzichtig achter Joe begon te scharen.

Hij moge als voorprogramma dan niet aanschuiven bij de vier songwriters op het podium in ‘t Zonnehuis, maar dat betekent niet dat hij het storytelling format niet beheerst. Op verzoek van Sugar Moountain vertelt hij over het ontstaan van No Regrets. ‘Om te beginnen had ik al een stukje van een liedje af over een relatie van mij die stukliep,’ blikt hij terug. ‘Juist in die periode kwam Giel met een opdracht iets te schrijven over “heartbreak”. Nou dat moet wel lukken, dacht ik en toen ben ik dat liedje maar eens gaan afmaken. No Regrets paste mooi bij dat thema. Ik heb het toen nog gespeeld in de halve finale in de Amsterdam Toren. [Oud-deelnemer, nu jurylid] Lucas Hamming was er ook bij, weet ik nog.’

Gebroken harten doen het altijd goed bij een countrypubliek. Zet de dozen met tissues maar vast klaar. ‘Al mijn liedjes gaan over mijn eigen ervaringen, of zijn op z’n minst inlevingen in het leven van anderen,’ stelt Joe vast. ‘Ik zal voor ’t Zonnehuis mijn mooiste liedjes uitzoeken. Ik krijg 20 minuten als support act.’ Van de vier Amerikaanse artiesten tijdsens de CMA Country Series, Ashley Campbell, Chris DeStefano en Drake White, kent hij eigenlijk alleen eerstgenoemde. ‘Da’s niet zo moeilijk, ze is de dochter van Glen.’

Hoe is hij daar eigenlijk tussengekomen op dit feestje van de Country Music Association (CMA) die al minstens 25 jaar campagne voert om de typisch Amerikaanse muziek te populariseren in Europa? ‘Net als die optredens in de Melkweg, valt ook CMA Songwriter Series onder Greenhouse Talent. Ze kenden me al.’ Hij noemt in het bijzonder Tom Ketelaar, die we bij Sugar Mountain kennen als de festivaldirecteur van het Once In A Blue Moon-festival, als de man die hem steeds het beslissende zetje in de rug geeft. In feite heeft hij dus twee mentoren, Ilse DeLange en Ketelaar. Je zou het slechter kunnen treffen.

Tekst door: Robbert Tilli

Koop hier je kaarten voor de CMA Songwriter Series in ’t Zonnehuis op 12 oktober.