Nashville, Tennessee, hoofdstad van de countrymuziek en de publisherswereld, is ook de plek om eens goed aan je artistieke vaardigheden te werken. Vraag het in Nederland aan Ilse DeLange. In Engeland hebben ze Jo Harman, een singer-songwriter in het muzikale landschap tussen soul, blues, pop en gospel. Studio’s zat daar in Music City en je struikelt er haast over de sessiemuzikanten. Het leverde Harman haar tweede album People We Become op. Geproduceerd door veteraan Fred Mollin is het inderdaad die grote sprong voorwaarts geworden.
Jo Harman at Parkpop - Sideways
Als Harman het podium van de kleine zaal van Paradiso betreedt, is haar nieuwe plaat net een weekje uit. Weg zijn dan de studiomuzikanten. Ze zal het dan zelf moeten doen met haar eigen band, die er echt wel wat van kan. Denk maar eens terug aan haar glorieuze optreden ‘in hotpants’ in het zonnetje op Parkpop van een aantal jaar geleden.
Lekker in het gehoor liggende blue-eyed soul
Ze is van het soort rootsy zangeressen dat het traditioneel goed doet in Nederland. Beth Hart bijvoorbeeld. Harman is uit hetzelfde hout gesneden, hooguit wat meer sophisticated. Met vast schrijfpartner Mike Davies schrijft ze lekker in het gehoor liggende blue-eyed soul liedjes, niet zo heel ver af van de mainstream. Met een beetje de goede wind in de rug, kan ze best weleens ver komen. Het songmateriaal en haar stem zijn ernaar. Het moet alleen nog gebeuren.
Jo Harman - When We Were Young
Met producer Fred Mollin (onder anderen Sheryl Crow en Joe Cocker) en een heel leger studiotijgers uit Nashville is er in de legendarische Sound Emporium Studios alles aan gedaan om een topalbum af te leveren. Opvallendste gast is Michael McDonald. De voormalige Dooby Brother laat zijn uit duizenden herkenbare stem schallen op de licht funky popsingle When We Were Young. Op zulke momenten zit ze in het hoekje waar Paul Carrack en Van Morrison zich doorgaans ophouden.
Jo Harman - Unchanged And Alone
Eind vorig jaar werd de midtempo ballad Unchanged And Alone al vrijgegeven. Zo’n nummer kan gerust op Radio 2 of op 1 bij Langs De Lijn gedraaid worden. Mind you, Harman zelf zegt dat ze niet met voorbedachten rade radionummers zit te schrijven.
Oprecht en betekenisvol
Het draait haar om integriteit. Ze wil oprecht en betekenisvol zijn. Ze zet zich ook niet zomaar in voor Amnesty. Het nummer The Reformation op het nieuwe album haakt daar bij aan. Haar fans herkennen die houding en belonen haar met een enorme loyaliteit, kan ze niet genoeg benadrukken. Ze is dankbaar voor die fans, die ervoor zorgen dat ze een carrière in de muziek kan opbouwen, want dat wil ze. Het beste komt ze dan ook voor de dag op het podium. Dan is het allemaal wat rauwer. Biertje erbij en meedeinen maar. Als de glazen rinkelen bij de barman, dan is het de tijd voor Harman.
Tekst door: Robbert Tilli