Jade Bird bijt overtuigend van zich af

Haar talent stond al als een paal boven water bij haar vorige optreden in Paradiso Noord nu een jaar geleden. Daar speelde ze al enkele nummers van haar debuutalbum dat nog moest verschijnen (april 2019, Glassnote Records). Op dat moment kenden wij alleen nog die EP Something American. Die verklapte al veel maar niet alles. Haar groeicurve gaat recht omhoog, iets waar veelvuldig Bowie-producer Tony Visconti al vroeg de volgers op wees.

Als producer heeft Bird echter een ander in de arm genomen, Simone Felice, de al jaren geleden uitgetreden broer uit The Felice Brothers, die overigens op 4 februari op Birds ‘ouwe plekkie’ in Noord staan. ‘Brother Felice’ heeft Bird voorzien van een mooi transparant rockgelluid met altijd een heerlijk krokant laagje van akoestische gitaar. Haar rauwe stem kan alles aan, harde of zachte begeleiding.

Er zijn artiesten die kiezen voor harde of zachte platen. Bird doet gewoon allebei op één plaat. Als Neil Young wil rocken, dan roept hij Crazy Horse op, net als Springsteen dan The E Street Band aan zijn zijde wil. Voor rustige meer beschouwende muziek trekken ze hele albums uit met andere begeleiders. Niet zoals gezegd Bird. Laten we eerst eens een potje gaan rocken en daarna luisteren naar de balladeer.

Love Has All Been Done Before, de eerste single van het album, heeft een refrein waarop je een stadion kunt laten mee rocken. Het is alsof Alanis in de rol van Liam Gallagher kruipt. Gruwelijk goed, met al dat venijn in haar zang. De orkestratie aan het eind geeft het ook die bombast van Oasis in ’95 op zijn best.

I Get No Joy is ook een rocksong, met daarbij ook nog eens een geweldige videoclip. We zien haar als stuntvrouw in een rallyauto tijdens een shoot. Almaar gehavender in haar bebloede gezicht moet ze steeds weer opgelapt worden. Ze komt voor zichzelf op en scheurt er vandoor weg van de veeleisende regisseur met zijn stompzinnige clipboard. Hier uit die aan koppigheid grenzende zelfstandigheid zich weer.

Toch zingt ze in het openingsnummer Ruins: ‘And I mean it when I say that. I’m not sure who I am.’ Nou ja, het is ook weer niet zo vreemd dat mensen in wisselende situaties zich anders gedragen. Het is trouwens een nummer tussen rock en ballad in.

Ergens halverwege het album slaat de klok echt rock in het tweeluik Uh Huh en Good at It. Dat zijn twee felle op flinke jaloersheid gebaseerde nummers waarin ze afrekent met (ex-)lovers en haar rivalen. De woede ontploft in het gezicht van de toegezongene.

Is she good at it?
Is she good at it?
Does she hold you so tight in the middle of the night
You forget I was ever alive?
She must be good at it
Must be good at it

Uh Huh is de beste van de twee omdat de klappen raker en directer zijn met de impact van de vuisten van prijsvechter Connor McGregor. De woorden Uh Huh hebben ook zo iets van ‘kom maar op dan!’ In dit soort nummers voel je een enorme sympathie voor Jade’s vechtlust. Die bijt wel van zich af.

And it's none of my business.
And I don't wanna get involved.
If you're thinking that she's good.
I think you should be told.

Genoeg gerockt? We hebben een mooi overgangsnummer om onze pure Americana-fans te vriend te houden. Met het nummer Lottery, doorspekt met een messcherpe slidegitaar, stond ze zelfs op nummer 1 in de Billboard Adult Alternative Songs chart. Voor dezelfde groep is er ook Going Gone met een fijn country ‘hopje’.

Dan gaan we nu achter de piano zitten, of desgewenst de vleugel. Het gaat te ver om alle songs hier afzonderlijk te gaan beschrijven, maar wel een paar. Deze dame schrijft pianoballads alsof ze Elton John zelf is. Zelfverzekerdheid is een groot goed als je artiest bent evenals kwetsbaarheid. Ze beschikt over beide eigenschappen. Van die ballads zijn er een handvol te vinden op het album.My Motto is een pianoballad die uitbouwt naar een powerballad. Haar motto is om als de (ge)liefde te veel pijn begint te doen, die dan maar te laten gaan. Dat klinkt hier in deze woorden misschien heel klinisch, maar niet op muziek gezet.

And that's my motto.
Don't let 'em near enough to let me down.
All this love ever does is break me now.
And if it hurts so much to stay, then let him go.
Oh, that's my motto.

I'm not a fool.
And Lord knows I'll be stupid if I still wanted you.
But if I do.
I'll repeat the message 'til I don't.

Ze heeft haar ogen altijd goed open gehouden en ze heeft goed geluisterd in haar jonge leven. Zo word je onafhankelijk. Net als haar moeder en oma. Anders kun je niet op zulke jonge leeftijd al van die volwassen ballads schrijven als de met aanzwellende strijkers gebrachte nummers 17 en If I Die, de perfecte albumafsluiter.

Does Anybody Know is de uitzondering waarbij ze piano verruilt voor akoestische gitaar. Voor rootsliefhebbers die een broertje dood hebben aan zulke ‘jonge meisjesmuziek’, is het wellicht interessant om te weten dat ze momenteel ook een duet zingt met Brent Cobb op diens nieuwe single Feet Off The Ground. Hoe veel meer Americana kan het worden? Groot talent die Jade.

Tekst door: Robbert Tilli

Koop hier je kaarten voor Jade Bird en Ferris & Sylvester in Paradiso op 8 maart.