Hypnotiserende desert blues groep Tinariwen speelt voor de zesde keer in Paradiso
Eerder dit jaar traden ze op in Nijmegen en Rotterdam, nu brengen de mannen van desert blues groep Tinariwen alweer voor de zesde keer een bezoek aan onze Amsterdamse poptempel. Op dinsdag 28 november zijn de in traditionele kleding en tulbanden gehulde Malinezen te bewonderen in de Grote Zaal van Paradiso.
Tinariwen reist vrijwel onafgebroken de hele wereld over. En dat doen ze niet geheel vrijwillig. Natuurlijk genieten ze wereldwijde populariteit en zijn de kaarten voor hun optredens vaak uitverkocht, waar ze ook komen. Maar hun thuis, Noord-Mali, blijft een gevaarlijke plek. Ze zijn altijd onderweg, simpelweg omdat het niet veilig genoeg is om naar huis te gaan. Het is ook de reden dat de opnames van hun laatste album Elwan plaatsvonden in zowel Parijs, Californië en het Zuid-Marokkaanse plaatsje M'hamed El Ghizlane.
Tinariwen (+IO:I) - Sastanàqqàm
Toen Tinariwen net bekend werd bij het internationale publiek, gingen hun lyrics over de strijd die hun woestijnbevolkingsgroep de Touareg voert voor politieke en sociale gelijkheid in de verschillende landen in de Sahara waar ze wonen. De groep is onlosmakelijk verbonden met hun volk en de weids uitgestrekte zandvlaktes. De naam van de band is niet voor niets het meervoud van ‘tenere’, wat woestijn betekent. Daarbij zingen ze in hun moedertaal, Tamashek, en soms in het Arabisch, niet over maar tegen de woestijn. Zoals in het nummer ‘Sastanaqqam’: ‘Tenere, zeg me of er iets mooiers bestaat, dan reizen met je vrienden en een waterdichte geitenhuid, en weten waar water te vinden is, zelfs op de meest onwaarschijnlijke plekken’.
Tinariwen (+IO:I) - Ténéré Tàqqàl (what has become of the Ténéré)
De focus in hun nummers ligt nog steeds op de Touareg, hun cultuur en hun toekomst. De toon op het laatste album Elwan is echter wat bitterder dan op vorige albums. Niet zo gek, als je bedenkt met welke situaties de band afgelopen tijd te maken had. Zo stond een mede-Touareg terecht in Den Haag voor oorlogsmisdaden, werd een voormalig vriend van de band leider van de Islamitische groep Ansar Dine en werd een lid van de band gekidnapt (en later vrijgelaten) door diezelfde groep. ‘De sterksten drukken hun wil door en laten de zwaksten achter zich’ zingen ze in het nummer Tenere Taqqal, vrij vertaald als ‘wat is er van de woestijn geworden’. Gelukkig klinkt er ook hoop op Elwan, zo is ‘Hayati’ (mijn leven) bijna een liefdeslied en is ‘Assawt’ een lofzang voor de vrouwen van de Tuareg. Dit optreden belooft een mooie mix te worden van zowel oude als nieuwe nummers, van traditionele instrumenten als de djembé en Westerse elektronische gitaren. Kom de hypnotiserende desert blues van Tinariwen zelf ervaren, op dinsdag 28 november in Paradiso.
Door Liselot van Kesteren