Je kunt Alynda Segarra van haar Puerto Ricaanse roots weghalen, maar Puerto Rico niet uit Alynda Segarra. Dat is wat in extremis is gebeurd met het brein achter Hurray for the Riff Raff. Segarra maakt jarenlang prachtige rootsmuziek, waar haar Puerto Ricaanse roots schitteren door afwezigheid. Maar niet langer, zoals blijkt uit haar zesde album The Navigator, waar niet alleen de ritmes van haar familie opduiken maar ook de stem van het verzet, van oorsprong een belangrijk element in folk. De oppositie tegen de blanke monocultuur in de VS, racisme, repressie – het Trumpisme – heeft een stem gekregen. Op zaterdag 28 oktober valt die stem te horen op de jubileumuitgave van London Calling in Paradiso.
Spreekbuis van een generatie
Dylan wilde geen spreekbuis zijn namens zijn generatie. Hij werd het wel tegen wil en dank. Segarra wil dat best. Want de tijden vragen erom. In folk moet je je uitspreken, zoveel weet ze er wel van, als ze besluit eindelijk eens in haar eigen culturele erfenis te duiken. Het is ook het verwijt dat haar blanke punkvrienden haar jarenlang gemaakt hebben. ‘Wie ben je eigenlijk, waar sta je voor?’ Het is echt niet zo gemakkelijk om op zulke lastige vragen een sluitend antwoord te vinden. Zeker niet voor de dochter van een Puerto Ricaanse die het schopt tot onderburgemeester in New York onder de legendarische Giuliani. Opgroeien doet ze echter bij een oom en tante in een arbeiderswijk. ‘De straat’ doet de rest.
Reuzenstap in haar artistieke ontwikkeling
Leg die nieuwe conceptplaat eens naast die andere zeker niet misse voorgangers, en je hoort een wereld van verschil. Door Bowie’s Ziggy Stardust wordt ze op het idee gebracht om een personage te verzinnen waar ze een heel conceptalbum aan op kan hangen. Die persoon is Navita Milagros Negrón, alias The Navigator. Slim gevonden, en het werkt. ‘Een eurekamomentje,’ aldus haar schepster, die aanvankelijk vooral solo en later met band onder de naam Hurray for the Riff Raff opereert. Aldus ontstaat een soort ‘off-Broadway’ stuk waarin folk, rock en Puerto Ricaanse bomba ritmes samensmelten. In haar eigen teksten citeert ze de Puerto Ricaanse dichter Pedro Pietri. Het resultaat markeert een reuzenstap in haar artistieke ontwikkeling. Als een waar artiest zich eens serieus verdiept in de materie, dan krijg je ook wat.
Wie Trumps recente tweets over het autonome, doch door de VS beheerde, op papier bankroete Puerto Rico leest begrijpt haar grote urgentie. De trage herstelwerkzaamheden na orkaan Maria, gevoegd bij de opmerkingen van Trump over de grote schuldenlast, zijn de eilandbewoners een doorn in het oog. Waar blijven de bands om zulke misstanden aan de kaak te stellen? Aan Alynda Segarra zal het niet liggen.
Live NPR showcase @ SXSW 2017
Terug in Paradiso, nu op ‘London Calling Festival – 25 jaar’
In januari van dit jaar kreeg Segarra Paradiso in alle staten, variërend van muisstil in volle bewondering tot in pure extase gebracht door het soms explosieve mengsel. Sugar Mountain ambassadeur Kors Eijkelboom was erbij en hij stak op Facebook zijn enthousiasme niet onder stoelen of banken. Het was op dezelfde avond dat Shovels & Rope in Paradiso Noord stonden te schitteren. Je kunt als publiek helaas maar op één plek tegelijk zijn. Daarom was het zo mooi dat beide typische Sugar Mountain acts ook Lowlands aan hun voeten kregen afgelopen zomer. Shovels & Rope konden meteen binnen een week ‘incashen’ met een show in het voorprogramma van Lucinda Williams. Voor Hurray for the Riff Raff komt dat ‘inkopmomentje’ nu op zaterdag 28 oktober op London Calling dat 25 jaar bestaat. Als ze de absolute uitsmijter van de plaat Pa’lante – Voorwaarts! Forza! – inzet, zal ze net als op Lowlands triomferen. Misschien iets voor de Catalanen om het lied te adopteren voor hun onafhankelijkheidsstrijd?
Tekst door: Robbert Tilli
Koop hier je kaarten voor Hurray for the Riff Raff op London Calling Festival – 25 jaar op 28 oktober.