Programma
Nieuwsoverzicht

Het favoriete indie-album aller tijden | Deel 9: The National – Boxer (2007)

29 april, 2020

The National Boxer 2007

LONGREAD // BLOG - Voor onze rubriek ‘het favoriete indie-album aller tijden’ worstelen sommige van onze ambassadeurs met de vraag of een bepaalde plaat eigenlijk wel indie is. Gijs Vervliet, muzieksamensteller bij Pinguin Radio, stelt zichzelf dagelijks die vraag als hij muziek programmeert voor de Pinguin Indie stream. Zijn keuze voor Boxer van The National uit 2007 valt zonder meer binnen zijn zelfopgelegde criteria.

Geen scherpslijper, wel licht romantiserend

Ik gooi Gijs meteen de hamvraag voor zijn voeten. Wanneer is iets indie voor hem? Hij blijkt een onvervalste romanticus te zijn. ‘Indie komt voort uit een diepere liefde voor muziek maken, zonder direct daar een beeld van commercie bij te zien,’ filosofeert hij. ‘Muziek is de eerste levensbehoefte, dan pas het geldelijk gewin,’ schept hij zijn woorden nog wat verder aan. Laten we er een stukje muziek van The Killers onder zetten. Wat te denken van Glamorous Indie Rock & Roll van Hot Fuss uit 2004?

Ik vertel hem dat ik in het stenen tijdperk eens bij een Engelse band backstage zat die een vriend van me weghoonde bij het aanhoren van een dergelijke stelling. Het verwijt was het overromantiseren van het muzikantenbestaan. ‘O ja joh? We hebben thuis een gezin. We kunnen het ons helemaal niet veroorloven om zo te denken,’ beet de gitarist mijn verbouwereerde vriend toe, die maar een beetje inbond.

Gijs moet erom lachen en snapt het ook. Hij is geen scherpslijper als het op definities aankomt. ‘Ik vind het prima als bands er geld mee kunnen gaan verdienen, als ze maar in eerste aanzet maar zijn begonnen om mooie muziek te maken.’ Einde discussie? Hij vindt van wel. We hebben er nu in elk geval een nieuwe leidraad bij naast de onafhankelijke DIY-mentaliteit die indiemuzikanten altijd zo kenmerkt.

LONGREAD // BLOG - Voor onze rubriek ‘het favoriete indie-album aller tijden’ worstelen sommige van onze ambassadeurs met de vraag of een bepaalde plaat eigenlijk wel indie is.

Gijs Vervliet in Berlijn.

Pinguin Indie

Op de vraag hoe Pinguin, opgericht in 2011, zich redt tijdens de coronacrisis? ‘Dat gaat redelijk goed,’ zegt hij. ‘De acties met podia en festivals zijn helemaal stil gevallen natuurlijk, maar we hebben 15% meer luisteraars dan normaal. We krijgen zelfs donaties van ons publiek.’

‘Normaal’ is 400.000 unieke luisteraars per maand, afgaande op IP-adressen. Het themakanaal Pinguin Indie is onder die naam – beter voor branding - nu een jaar actief, zonder echt iets aan de oude vertrouwde formule te hebben veranderd. ‘We hebben tien verschillende themakanalen.’ Ik tel er elf, maar dat zal wel aan mij liggen.

LONGREAD // BLOG - Voor onze rubriek ‘het favoriete indie-album aller tijden’ worstelen sommige van onze ambassadeurs met de vraag of een bepaalde plaat eigenlijk wel indie is.

Slow Show

Hogere wetenschap van het muziek programmeren

Voordat we toekomen aan The National wil ik weten hoe dat programmeren van indie dan gaat. Gijs luistert wekelijks het hele aanbod samen met radioveteraan en muziekgeweten van Nederland Flip van der Enden. ‘We gaan echt op zoek, op Spotify, blogs, radiostations, London Calling… Flip en ik besluiten samen wat we gaan draaien.’

Vanuit mijn ooghoeken zie ik The Districs en Foals net voorbijkomen. Dan zijn er ook nog de grote namen die het genre hebben helpen definiëren in een grijs verleden. ‘Van U2 wél I Will Follow, maar niet One, zo is het ongeveer,’ zegt Gijs. ‘En tegenover fans staan ook veel Muse-haters…’ Dat is de bandbreedte waarbinnen hij en Flip hun plaatjes kunnen draaien. Hogere wetenschap.

Niet in één keer groot worden

De context van indie op Pinguin en in het persoonlijke leven van Gijs is me nu wel duidelijk. Kom er maar in met dat favoriete album. ‘Ik hou van bands die niet in één keer groot worden,’ begint Gijs meteen al met een afbakening van het keuzeterrein. Boxer van The National is hun vierde album, dus dat klopt alvast. ‘Ik was 17 toen ik het album voor het eerst hoorde,’ zegt de man die tijdens dit gesprek nog net geen 30 is, maar bij publicatie van dit verhaal wel. Hij is dus al dertien jaar fan van de New Yorkse band, die zijn oorsprong vindt in Cincinnati.

‘Ik begon op die leeftijd indie net zo’n beetje te ontdekken. Ik ben opgegroeid met The Beatles thuis en wilde weleens weten wat er nog meer was op de wereld. Ik werd meteen gegrepen door de aparte composities en ritmes. Maar vooral die stem van Matt Berninger, die door merg en been gaande bariton. dat is zo’n stem die je jaren bijblijft.’ Dat mag je wel zeggen: where Joy Division meets Tindersticks. Voor wie ze destijds ook ontdekte, was het de logische ‘buurman’ van stadsgenoten Interpol met wie ze ook nog eens producer Peter Katis deelden.

LONGREAD // BLOG - Voor onze rubriek ‘het favoriete indie-album aller tijden’ worstelen sommige van onze ambassadeurs met de vraag of een bepaalde plaat eigenlijk wel indie is.

Green Gloves | Live @ Usher Hall, Edinburgh (20-09-17)

Velen mee aangestoken

Misschien niet de fijnzinnigste woordkeuze op het moment, maar hij heeft er vele vrienden en vriendinnen mee aangestoken. ‘Als die band bij je past, dan kun je je er ook echt mee identificeren.’ Zijn zendingsdrang voor ‘postpunk revivalists met een eigen gezicht’ The National heeft hij direct doorgezet toen hij in 2009 stage ging lopen bij Kink FM. ‘Ik heb me daar echt sterk gemaakt om de singles van hun volgende album High Violet op de playlist te krijgen.’ En werd er naar dat broekie geluisterd door zijn superieuren? Lachend: ‘Ik kreeg de indruk van wel.’

Rock Werchter 2008, Marquee Stage

Terug naar zijn eigen ontdekking van de band. ‘In 2007 had je nog net geen Spotify. Ik heb het album gedownload van zo’n torrent site. Die plaat heeft drie jaar in m’n iPod gezeten!’ Nog een mooie herinnering is de eerste keer dat hij de band live mocht meemaken. ‘Dat was in 2008 op Rock Werchter,’ herinnert hij zich.

‘Ik was daar met een vriendengroepje. Ik stond helemaal vooraan bij de Marquee Stage. Uit ons groepje was een flink aangestoken vriendin meegekomen, de andere twee vonden er niks aan. Het eerste nummer dat The National speelde was meteen Fake Empire, het eerste nummer van die plaat.’ Ze konden wel huilen, zó mooi vonden ze het. ‘Guest Room, Slow Show, Green Gloves, alles speelden ze.’

LONGREAD // BLOG - Voor onze rubriek ‘het favoriete indie-album aller tijden’ worstelen sommige van onze ambassadeurs met de vraag of een bepaalde plaat eigenlijk wel indie is.

Fake Empire | Live @ Rock Werchter 2008)

Live gaat-ie helemaal door het lint

‘Die zanger is zo intens, de teksten zo droevig, live gaat-ie helemaal door het lint,’ draaft Gijs maar door. ‘En dan die twee broers op gitaar op de flanken. Waar Matt explodeert, blijven zij de rust zelve.’ Hij heeft het over de gebroeders Aaron en Bryce Dessner. Gijs vindt het zo opvallend dat er nóg een setje broers in de band zit, te weten bassist Scott en drummer Bryan Devendorf. ‘Alleen Matt heeft geen broer in de band. Daarom mag hij in de documentaire over de band zijn broer meenemen. Goed gevonden!’

LONGREAD // BLOG - Voor onze rubriek ‘het favoriete indie-album aller tijden’ worstelen sommige van onze ambassadeurs met de vraag of een bepaalde plaat eigenlijk wel indie is.

Mistaken For Strangers Official Trailer

Documentaire Mistaken for Strangers

Niet minder geworden

Wat Gijs ook zeer kan behagen is de aanwezigheid van bandvriend Sufjan Stevens op het album. Het geeft Boxer een meerwaarde. Naar zijn idee is de band in al die jaren ook niet minder geworden. ‘Ze blijven goed! Ik heb ze vorig jaar op Lowlands voor het laatst gezien,’ haalt hij weer een episch National-moment boven (zie video hieronder, overigens geen track van Boxer). Ditmaal ging hij met zijn beste jeugdvriend die hij ook aan The National heeft gebracht.

LONGREAD // BLOG - Voor onze rubriek ‘het favoriete indie-album aller tijden’ worstelen sommige van onze ambassadeurs met de vraag of een bepaalde plaat eigenlijk wel indie is.

The System Only Dreams in Total Darkness | Live @ Lowlands 2019)

Langzaam ontvouwen en doorgegroeid

Er zijn van die bands met albums die zich langzaam aan het publiek ontvouwen. Het kost een tijdje om ze echt te doorgronden. Met Boxer, album nummer 4, drukte The National zijn neus pas echt goed tegen het venster.

Allengs groeide de band maar door en werden ze heuse indierocksterren zoals die docu toont. Ze hebben een groot vast publiek opgebouwd. De stelling van Gijs uit het begin van dit verhaal lijkt hiermee bewezen te zijn. Het begint met de ‘liefde voor muziek’. Misschien moeten we Raymond Van Het Groenewoud maar vragen een nieuw couplet te schrijven voor zijn gelijknamige nummer.

Een onrustige blaf haalt Gijs uit zijn overpeinzingen over zijn favoriete album. ‘O ja, de hond moet uit.’ Hij pakt de riem, neemt afscheid, ons achterlatend met de opdracht dat album weer eens te gaan draaien.

Tekst door: Robbert Tilli