Programma
Nieuwsoverzicht

Het favoriete Americana-/rootsalbum aller tijden | Deel 2: The Flying Burrito Brothers – The Gilded Palace Of Sin (1969)

17 maart, 2020

The Flying Burrito Brothers The Gilded Palace Of Sin 1969

LONGREAD // BLOG (DEEL 2) - Concerten mogen dan vanwege het coronavirus afgelast zijn de komende tijd, maar Sugar Mountain laat zich er niet onder krijgen. De concertbezoekers draaien nu waarschijnlijk meer muziek dan ooit. We dachten: laten we een leuke serie gaan beginnen. Vandaag deel 2 uit ons feuilleton: Het favoriete Americana-/rootsalbum aller tijden. Onze ambassadeur Runa Stam komt met een wel heel smakelijk hapje aanzetten: The Flying Burrito Brothers – The Gilded Palace Of Sin (1969). Een Grammy voor Runa, zeggen wij.

Plaat waar niemand omheen kan

Net als een dag eerder bij ambassadeurs Ton en Marga Derksen, die voor Steve Earle’s Guitar Town kozen, wordt de dag bij Runa gestart met een ochtendwandeling. Ze is amper terug van haar tochtje door onze stille hoofdstad of het hoge woord komt er al uit: ‘The Gilded Palace Of Sin.’ We zijn niet echt verrast dat ze kiest voor dat debuut van The Flying Burrito Brothers. Daar kan ook niemand omheen.

​LONGREAD // BLOG (DEEL 2) - Concerten mogen dan vanwege het coronavirus afgelast zijn de komende tijd, maar Sugar Mountain laat zich er niet onder krijgen.

Veel over Gram Parsons gelezen

Bij Sugar Mountain weten we dat zij een even grote Stonesfan is als een aanhanger van Gram Parsons, met Chris Hillman de uitvinder van de countryrock. Via de Stones loopt dan ook de kortste weg naar het fenomeen ‘GP.’ Ook voor Runa, geeft ze onmiddellijk toe. ‘Door Keith ben ik naar hem gaan luisteren,’ zegt ze. Dat gebeurde tijdens een wereldreis in 1991.

Al die boeken over Parsons en dat ‘gedoe in de woestijn’ – Runa doelt op zijn mysterieuze crematie in de openlucht bij Joshua Tree (1973) – had ze toen al lang en breed gelezen. ‘Ik wilde toen ik op mijn reis dan toch in Las Vegas was ook weleens een woestijn zien.’ Dat was een overweldigende ervaring.

In die periode las ze ook I’m With the Band (1968), het standaardwerk over het woeste rock ‘n’ roll-leven van ‘professionele groupie’ Pamela Des Barres. ‘Dat boek ging voor mijn gevoel bijna geheel over Gram,’ weet Runa nog. ‘Met hem had ze niks, wel met Chris Hillman.’ Als je zo’n boek leest in een dergelijke omgeving, dan wordt de belangstelling wel wat heviger gewekt dan in een Mokumse zandbak.

​LONGREAD // BLOG (DEEL 2) - Concerten mogen dan vanwege het coronavirus afgelast zijn de komende tijd, maar Sugar Mountain laat zich er niet onder krijgen.

Christine's Tune

Gezocht en gevonden: cassettebandje

‘Op een gegeven moment ging ik naar New York. Downtown zou het heel shabby wezen had ik gelezen. Maar tussen alle dichtgetimmerde bebouwing daar zou Tower Records boven alles uitrijzen. Ik werkte in die tijd in Nederland bij Concerto, dus Tower daar moest en zou ik even heen gaan. Dáár vond ik een cassettebandje van The Gilded Palace Of Sin van de Burritos, dat ik meteen heb aangeschaft.’

Muzikaal vormingsmoment

Met haar kersverse aanschaf verschanste ze zich op een bankje in Washington Square Park. ‘Daar heb ik de hele verder dag gezeten. En maar luisteren. Hot Burrito #1 was het mooiste nummer dat ik ooit gehoord had. Ik heb zitten huilen. Ik geloof dat ik wel vier uur naar dat bandje heb geluisterd,’ zegt ze schijnbaar nog even overdonderd als toen. Het is een muzikaal vormingsmoment gebleken.

‘Ik was toen al bijna een jaar op reis. Ik had een walkman bij me, een ladertje en zelfs een boxje, en een stuk of twintig bandjes van de Stones. Tot dat moment was dat eigenlijk de enige band die echt bij me binnenkwam.’ Pas na die Burritos-ervaring viel in haar hoofd alles op zijn plek. Alles werd haar duidelijk, de banden, de dwarsverbanden. Dankzij Gram zag Runa het licht op een bankje in een New Yorks park.

​LONGREAD // BLOG (DEEL 2) - Concerten mogen dan vanwege het coronavirus afgelast zijn de komende tijd, maar Sugar Mountain laat zich er niet onder krijgen.

Hot Burrito #1

De ‘Min Dynastie’

Door haar moeder, de zus van dichteres Neeltje Maria Min, is ze als klein meisje al aan de Stones verslingerd geraakt. Popmuziek was heel normaal in het Noord-Hollandse kunstenaarsdorp Bergen waar de Mins vandaan kwamen. ‘Mijn moeder luisterde naar The Stones, The Band en Little Feat,’ somt ze op. Maar vooral toch de Stones.

‘Pas later rond mijn twaalfde kwam ik erachter dat het allemaal dezelfde band was waar ik steeds naar luisterde. Na mijn vaders dood, heb ik denk ik tien jaar lang alleen maar Stones gedraaid. Andere muziek raakte me gewoon niet, totdat ik The Gilded Palace Of Sin hoorde.’

De Stones als introductie op de country

‘Steve Earle - ik kocht zijn platen al - sloeg bij mij pas echt aan ná dat moment. Het was alsof ik ineens een heleboel schade in één klap inhaalde. De Stones hadden mij ooit gered en nu kon ik verder dankzij de Burritos. Ineens stond ik erbij stil dat mijn vader altijd Johnny Cash draaide en Roy Orbison.

‘Ik hoop dat iedereen zo’n moment kan hebben als ik heb gehad met de Burritos. Uiteindelijk zijn het wel de Stones geweest die me bij de country hebben gebracht realiseerde ik me. Een van die bandjes die ik toen bij me had stond vol met countrynummers van de Stones, Sweet Virginia, Dead Flowers en vooral Wild Horses natuurlijk. Er bestaat al meer dan veertig jaar een discussie over of Gram aan dat nummer heeft meegeschreven. Hij is in elke geval van grote invloed geweest op de Stones, in het bijzonder op Keith. The Flying Burrito Brothers hebben dat nummer ook eerder opgenomen dan de Stones zelf.’

​LONGREAD // BLOG (DEEL 2) - Concerten mogen dan vanwege het coronavirus afgelast zijn de komende tijd, maar Sugar Mountain laat zich er niet onder krijgen.

Sin City

De prijsnummers

Welke nummers van The Gilded Palace Of Sin zou Runa behalve het al genoemde Hot Burrito #1 eruit lichten? ‘Het begint al meteen goed met de eerste twee liedjes, Christine’s Tune en Sin City. En verder ook Juanita en Do You Know How It Feels. Er bestaan wel honderden versies van Do Right Woman en Dark End Of The Street, maar ik kan het niet helpen, deze twee vind ik de allermooiste.’

Wie Runa een beetje kent, weet dat zij na elke geslaagde muzikale ontdekking alles van die artiest koopt wat los en vast zit. Dat gebeurde dus ook met The Flying Burrito Brothers en Gram Parsons, van wie overigens maar twee officiële soloplaten bestaan. We sluiten het gesprek af, terwijl op de achtergrond duidelijk hoorbaar in Runa’s woonkamer The Gilded Palace Of Sin klinkt. Mooi opstartmomentje van een noodgedwongen thuiswerkdag.

Tekst door: Robbert Tilli