Helena Deland maakt debuut om te koesteren

Het is nog vroeg op de avond als Helena Deland de oktobereditie van London Calling 2018 opent in een rustige kleine zaal. Gelukkig stroomt de ruimte na de allereerste klanken al snel vol en weten Deland en band een behoorlijke indruk achter te laten. De nummers die ze destijds speelden zijn te vinden op vier losse EP’s uit 2018, samen getiteld ‘Altogether Unaccompanied’. 

Veruit het meest beluisterd en gestreamd van deze serie platen is het schitterende nummer ‘Claudion’, waarin zacht pulserende synths een gouden combinatie vormen met Delands zwoele stemgeluid. Het nummer is trouwens niet voortgekomen uit liefdesverdriet, zoals je misschien zou kunnen opmaken uit de tekst, maar is geïnspireerd op de eerste keer dat ze LSD gebruikte. Dat je het even weet.

Dat Deland bewust het traditionele album-format in de wind sloeg en in plaats daarvan haar project besloot op te splitsen in vier delen, had vooral te maken met de uiteenlopende stijlen van haar nummers. Variërend van indierock met Americana-invloeden, synthpop, folk en yacht pop, vond Deland dat elk liedje een afgebakende plek verdiende: “The songs are to be considered as their own little things, they are part of something larger, yes, but they live on their own.”

Voor ‘Someone New’ ging de songwriter net even anders te werk. In tegenstelling tot haar EP-serie, die ze in samenwerking met mede-Montrealer Jesse Mac Cormack maakte en produceerde, schreef Deland vrijwel al het materiaal van haar debuutalbum in haar eentje. Het doel was om de nummers zo ver als mogelijk af te hebben alvorens ze naar een producer te brengen. In plaats van losse fragmenten ontstond zo een meer samenhangend geheel, dat later in de vorm van haar langverwachte debuutalbum zou worden gegoten

Deland was dus een lange periode aangewezen op alleen haar gitaar en haar stem, en zo schreef ze de diep persoonlijke teksten van ‘Someone New’. Een belangrijk thema is haar afhankelijkheid van de goedkeuring van anderen, in zowel relaties als in haar muzikale carrière. Hierdoor verloor ze zichzelf uit het oog, met kwetsbaarheid en onderdanigheid als gevolg. In het liedje ‘Dog’ schetst ze hier een wel heel levendig beeld van: “I hate to be your dog / But I got everything to gain from your hand on my head / Like I'm about to be dragged”.

In ‘Truth Nugget’ zingt ze over het gevoel onkenbaar te zijn voor de ander, waarbij ze ook de naam noemt van degene aan wie ze refereert: “I am another solid mystery when it comes to you / Michael, I’m the puzzle in the other room”. Of neem het donkere liedje ‘Pale’, waarin ze de vervreemding die ze voelt ten opzichte van haar eigen lichaam beschrijft: “Spending this time / In my naked body’s / Not making it familiar to me”.

Alhoewel deze liedjes zich uitstekend zouden lenen voor simpele begeleiding op gitaar, zijn we heel blij dat Deland haar zinnen heeft gezet op een vol, complex en soms ook donker geluid. Na het afronden van de teksten en melodieën bracht ze het nog ruwe materiaal naar goede vriend Valentin Ignat, die met producer Gabe Wax (The War on Drugs, Adrianne Lenker) en Jake Portrait (de bassist van Unknown Mortal Orchestra) aan de slag ging met de productie van haar album. En het resultaat mag er zijn. Gelaagde gitaren, synths, diepe bassen, goedgeplaatste drumtracks en hier en daar een portie strijkers vormen een fraai maar ook spannend fundament, gebouwd om Delands verfijnde en tegelijkertijd expressieve stemgeluid extra goed uit te laten komen op de meest magische momenten.

Al met al heeft Helena Deland met ‘Someone New’ wat ons betreft opnieuw bewezen een heel begaafde songwriter te zijn die complexe, persoonlijke gedachten met gemak omzet in overtuigende liedjes. Een plaat om nog lang te koesteren.