Gloedvolle samenzang en virtuoze capriolen bij Mandolin Orange

Het is natuurlijk volkomen logisch dat u op deze website in de regel voorbeschouwingen aantreft. Zo bent u immers tijdig op de hoogte van wat u de komende weken zoal mag verwachten en is er meestal ook nog voldoende tijd om daarvoor tickets te bemachtigen en plannen te smeden. Maar toch is het ook hartstikke jammer dat we niet zo nu en dan terugkijken, met een concertverslag of beeldimpressie. Weten dat je iets bijzonders hebt gemist is weliswaar pijnlijk, maar net zo goed een stimulans om er bij een volgende gelegenheid wél bij te willen zijn.

Het concert dat Mandolin Orange op de ijzig koude avond van 5 februari 2018 gaf in de Vondelkerk is een prachtvoorbeeld. Het was zo’n gebeurtenis waarover je gelukkigen die erbij aanwezig konden zijn nog geregeld enthousiast hoort vertellen. Begrijpelijk, want met hun gloedvolle samenzang en bij vlagen virtuoze capriolen op gitaar, fiddle en – uiteraard - mandoline hielden Andrew Marlin en Emily Frantz het muisstille publiek van de eerste tot de laatste noot in hun greep.

Of dat op 12 mei in de helaas vaak wat rumoerige grote zaal net zo makkelijk zal lukken is nog even de vraag, maar aan het duo zelf zal het niet liggen. De tournee die Mandolin Orange dit voorjaar onder meer naar Europa brengt begon al op 1 februari, de dag dat ook het nieuwe album Tides of a Teardrop (Yep Roc) verscheen. We belden onlangs even met Andrew die ons vanuit de tourbus ergens middenin Wisconsin kort bijpraatte.

De twee ontmoetten elkaar ooit tijdens een jamsessie op de avond van Barack Obama’s inauguratie. Hoewel hun woonplaats Chapel Hill in North Carolina een bloeiende muziekscene kent, waren Andrew en Emily elkaar niet eerder tegen het lijf gelopen. Maar de muzikale klik was direct onmiskenbaar en daarmee was ook de basis voor Mandolin Orange gelegd. Emily’s glasheldere stemgeluid en Andrews doorleefde bariton vormden een gouden combinatie en tezamen beheersten ze eveneens een paar instrumenten die voor elkaar bestemd lijken.

Marlins obsessieve voorliefde voor de mandoline kwam hem pas laat aanwaaien. In zijn tienerjaren nam hij de gitaar ter hand maar pas rond zijn twintigste maakte hij per ongeluk kennis met de mandoline, als ad hoc vervanger van een afwezig lid van een bevriend bandje. ‘Dat klonk natuurlijk nergens naar,’ aldus Marlin, ‘maar ik was wel direct verkocht.’ Tegen de tijd dat hij kennismaakte met Emily had hij zich het instrument al meer dan behoorlijk eigen gemaakt, maar toch volgde op dat moment een nieuwe groeispurt.

‘Emily kreeg de muziek van huis uit mee. Ze speelde al fiddle vanaf haar zevende en werd later ook nog eens een heel goeie gitariste. Ze leerde me een ongelooflijke hoop fiddle-tunes waarvan ik vervolgens, omdat viool en mandoline op vergelijkbare wijze worden gestemd, ook probeerde uit te vogelen. En ik ben nog altijd verbaasd over hoe prachtig die twee instrumenten kunnen harmoniëren.’

De twee complementeren elkaar volkomen, want hoewel Marlin veelal als componist vermeld wordt, blijken de nummers wel degelijk het resultaat te zijn van een proces waarin Frantz voortdurend wat zang en arrangementen betreft voortdurend experimenteert, aanvult, nuanceert en bekritiseert.

Na verloop van tijd sloeg de vonk tussen de twee zelfs in niet-muzikaal opzicht over. Inmiddels gaat Mandolin Orange dus ook als getrouwd stel door het leven en werden de twee eind vorig jaar ouders van een dochtertje. Dat gaat, omdat het duo nu eenmaal een flink deel van het jaar reizend van show naar show doorbrengt, ook mee op tournee. Tamelijk probleemloos, aldus de onbezorgde vader, die trots vertelt hoe alles - ook thuis waar nog steeds voortdurend wordt gecomponeerd en gemusiceerd – eigenlijk gewoon als vanouds gaat en prima valt te combineren.

Ook aan boord van de bus zijn gitarist Josh Oliver, bassist Clint Mullican en drummer Joe Westerlund. De drie zijn live en in de studio al geruime tijd min of meer vaste begeleiders, maar werden tijdens de opnamen van Tides of a Teardrop voor het eerst als heuse groepsleden bij het creatieve proces betrokken. Opvallend, want de plaat lijkt vooral voor Marlin juist een heel persoonlijk project. Dat beaamt hij. ‘Veel nummers op de plaat hebben te maken met de verwerking van mijn moeders dood.’ (Andrews moeder overleed toen hij 18 was aan complicaties na een operatie) ‘maar anders dan je misschien zou verwachten, schreef ik ze allemaal pas relatief kort geleden. Allerlei emoties vonden hun weg naar die nummers. De jongens verrasten me door, zonder dat ik daar heel veel over na hoefde te denken of in moest sturen steeds het juiste gevoel in de nummers te leggen. Veel verdriet, soms zwaarmoedig en zelfs een soort onderhuidse agressie, maar ook precies het tegenovergestelde.’

Hoewel hij het nog niet met volledige zekerheid durft te zeggen, gaat Andrew er vanuit dat Mandolin Orange ook in Amsterdam met de uitgebreidere bezetting op het podium zal staan. Wetende dat de groep in duo-vorm hoe dan ook al een absolute ‘must see’ is, kunt u zich wat ons betreft met een gerust hart laten verrassen op 12 mei. Marlin vertelt dat daar in ieder geval dat een flink deel van het inmiddels al heel positief ontvangen nieuwe album ten gehore zal worden gebracht, met daarnaast natuurlijk werk van eerdere albums. De laatste twee, Such Jubilee (2015) en Blindfaller (2016), werden ook hier met lovende kritiek ontvangen, waardoor de pakweg 200 stoeltjes in de Vondelkerk vorig jaar in een oogwenk waren gevuld. Ditmaal hoeven we vooralsnog niemand teleur te stellen. Doe er uw voordeel mee!

Tekst door: Eddie Aarts
Foto door: Kendall Bailey Atwater

Koop hier je kaarten voor Mandolin Orange op 12 mei in de grote zaal.