Elliott BROOD stuit op een verloren gewaande schat
Het Canadese alt.folk/country trio Elliott BROOD heeft iets met koffers. Jarenlang gebruikten ze een oude Samsonite als basdrum. Op hun zesde album Ghost Gardens brengen ze opgepoetste en uitgewerkte liedjes die ze terugvonden in een lang vergeten koffer onder het spinrag in de garage. De titel van het album slaat op jarenlang, niet onderhouden tuinen van verlaten huizen. Die gaan hun eigen groei bepalen. Zo was het gesteld met die liedjes tot plots die koffer openging. Op het moment leeft de band uit de koffer tijdens een XXL Europese tour die op 10 december Paradiso’s bovenzaal aandoet.
Inspiratie uit hun eigen verleden
Het lijkt een probaat middel tegen writer’s block, om oude demo’s nieuw leven in te blazen, maar dat is wel een heel droevige verdachtmaking. Aan inspiratie heeft het zangers/gitaristen Mark Sasso en Casey Laforet plus drummer/percussionist Stephen Pitkin immers nooit ontbroken de afgelopen dertien jaar. In 2013 leverde het hen zelfs nog een Juno Award op – de Canadese versie van een Grammy - voor hun album Days Into Years (2012), hun kijk op de Eerste Wereld Oorlog.
De vondst in de koffer is een ongelofelijk geluk dat heeft geleid tot de inspiratie voor Ghost Gardens, maar het had evengoed jammerlijk kunnen mislukken natuurlijk. Met de kennis van nu en de opgedane ervaring heeft de band van schetsen van liedjes een volwaardig album kunnen maken. Dat is een prijzenswaardig experiment, dat alleen maar vergelijkbaar is met het in ere herstellen van eeuwenlang verwaarloosde tuinen waar als finishing touch de kijk van het voortschrijdende inzicht op is toegepast.
'2 4 6 8'
Interessant restauratieproces
Dat restauratieproces van die demo’s is met wisselende accenten uitgevoerd. Soms lijken de ingrepen heel stevig zoals op de intense folkrocker 2 4 6 8, soms is er nagenoeg niets mee gedaan. Die indruk krijg je vooral bij de drie hele korte, amper anderhalve minuut lange akoestische folksongs tegen het einde van het 11 tracks tellende album, Thin Air, T.S. Armstrong en Searching. Die lijken alleen maar te zijn afgestoft, om er nog wat minuscule vreemde geluidjes (het openen van die koffer?) aan toe te voegen.
Al met al een bijzonder intense ervaring deze vrij korte plaat, die nog klokt onder het halve uur. Liever kort en goed, dan lang en slecht. Liever indrukwekkend dan slaapverwekkend. Hopelijk vertellen ze meer over het artistieke proces bij hun show in de kleine zaal op 10 december.
Tekst door: Robbert Tilli
Koop hier je kaarten voor het optreden van Elliott BROOD op 10 december.