Op diverse Americana-platforms is een interessante (her)ontdekking aan het firmament gemeld: Marlon Rabenreither, alias Gold Star, de in Wenen geboren, maar in de VS getogen singer-songwriter. Arnold Schwarzenegger is daarmee niet langer meer de enige Amerikaan met Oostenrijkse roots, die onze aandacht heeft getrokken. Dat die Rabenreither zo’n mysterieuze, welluidende eigennaam weglaat! Met ‘Arnie’ heeft hij verder natuurlijk geen moer te maken. Des te meer met Bob, Neil, Leonard en Ryan, mannen die geen achternaam meer nodig hebben. Uppers & Downers heet zijn derde soloalbum dat hoogstwaarschijnlijk de backbone zal vormen voor zijn optreden in de kleine zaal op 2 november.
Obscuurder dan strikt noodzakelijk
Je vraagt je serieus af of Gold Star onder zijn klinkende eigennaam Marlon Rabenreither niet al veel verder zou zijn gekomen met zijn kunst. Hij is eigenlijk obscuurder dan strikt noodzakelijk zou hoeven zijn. Juist die redelijke onbekendheid is momenteel voer voor enkele American platforms om nog maar eens extra luid te delen hoe goed ze hem vinden. Zo’n song als Crooked Teeth die je aan je haren zijn nieuwe album Uppers & Downers insleurt, is inderdaad een groot bewijs van zijn talent.
Laatst hadden we het hier op deze pagina over Daniel Romano’s punk band Ancient Shapes. Met onze Marlon Gold Star is er net zoiets aan de hand. Hij is tevens zanger van CG Roxanne and The Nightmares, een band die hem ook al zo’n punkuitlaatklep verschaft. Als je weet dat het trage vol suspense zittende titelnummer van zijn nieuwe album ooit begonnen is als een uptempo nummer, dan snap je ineens hoe zoiets werkt. Als je van alle markten thuis bent, kun je ook wat meer doen met je liedjes en schakelen.
Goede vrienden
Hij heeft trouwens nóg een bandje, het meer psychedelische The Sister Ruby Band. Maar laten we onze aandacht even houden bij Gold Star, een naam die de lading niet lijkt te dekken. Tja, dat is zijn keuze. Na drie platen begint hij gelukkig nu een beetje op te vallen, tot aan de programmering van Take Root toe. Wat helpt is dat hij friends heeft in high places en gevoel heeft voor decor(um). Ryan Adams speelt bas op track 2 Half The Time, terwijl Cole Alexander en Zumi Roso van The Black Lips op Chinatown acte de présence geven. This Is The Year wordt opgeluisterd met pianospel op de Steinway door Tame Impala’s Cameron Avery. De plaat is opgenomen in de Valentine Studios in LA, waar pophistorie heeft plaatsgevonden. Frank Zappa en The Beach Boys hebben daar in het verleden ook opgenomen.
Half The Time
Instant karma
Laatstgenoemde nummer heeft iets van Lennon, een man bij wie juist de achternaam weer beter werkt. Het ‘instant karma’ van Gold Star is voelbaar. Hij weet je in te pakken met zijn songs, die blijven hangen. Dani’s In Love of de ‘Stonesy’ (of is het meer Primal Scream-achtige?) single Get It Together (C’Mon) zouden zo op Radio 2 kunnen worden gedraaid, maar dat zal wel bij onvervulde hoop blijven.
Get It Together (C’Mon)
De perfecte drumsound
Mogen we hier dan hoop uitspreken dat indiekids die wat verder dan hun neus kijken, hun oren eens te luister leggen bij Gold Star, die geluidsexperimenten niet uit de weg gaat. De perfecte harde ruimtelijke drumsound op Does It Ever Get You Down is tot stand gekomen door de drums tijdelijk te verhuizen naar de lobby. Blijft toch leuk dat gebouwen ook in 2018 nog zo hun stempel op het geluid kunnen drukken. Het neemt je terug de tijd in waarin Led Zeppelin-drummer John Bonham zijn drums versleepte naar het trappenhuis van Headley Grange, waar die krachtige drumsound van When the Levee Breaks is geboren.
Soms Dylanesk of Ryanesk
Wie op zoek is naar een meer typisch singer-songwriter-nummer hoeft na het voorgaande niet lang meer te wachten. De volgende track is het zeer Dylaneske Beneath The Wheels, inclusief mondharmonica. Het slotnummer Where I Will Be komt meer in de buurt van Ryan Adams, die op een eerdere versie van het lied hier ook bas speelde. Maar die versie is uiteindelijk gesneuveld. Die zal ooit nog weleens een keer boven water komen bij The Bootleg Series ‘deel zoveel’ van Gold Star, tegen de tijd dat hij een erkende veteraan is. Dat duurt nog wel eventjes. We zijn nog maar net begonnen. This Is The Year, dit is zijn jaar.
Tekst door: Robbert Tilli
Koop hier je kaarten voor Gold Star in de kleine zaal op 2 november.