Moss staat volgende week vrijdag in Paradiso. Geïnspireerd door de essays van Joost Zwagerman over kunst, vroegen we aan Marien Dorleijn voor elk album van Moss toe te lichten hoe de ziel van de maker erin resoneert. En welke albums van andere artiesten voelen als geestverwanten en welke als verre vrienden?
The Long Way Back (2007)
'Ik kijk hier met gemengde gevoelens naar terug, ik wilde deze plaat eigenlijk snel vergeten. We hebben ongeveer drie jaar over gedaan om deze plaat te maken/op te nemen. Teleurstellingen, tegenslagen en dan toch weer ergens in vastbijten. Niet dat ik de liedjes niet mooi vind (alhoewel het een voorzichtig album is), The Long Way Back is een vlechtwerk van emoties en perfectie tot in detail. Ik denk dat deze ook wel moest worden gemaakt om tot het volgende album te kunnen komen. Toen The Long Way Back uitkwam waren wij er eigenlijk al een beetje klaar mee. Neemt niet weg dat ik 'm steeds beter ga waarderen.'
Never Be Scared / Don't Be A Hero (2009)
'Deze plaat schreef zichzelf, in 11-15 dagen opgenomen. De reverb op mijn stem werd ontdekt omdat de reverb op de zangversterker per ongeluk nog aanstond. Deze voelde ook anders, ruiger maar ook grof en superfijn om te maken. Ik krijg nog steeds superveel energie van de liedje op deze plaat, misschien ook omdat wij er meer bekendheid mee kregen en dat het liedje I Apologise het erg goed deed. De urgentie was supergroot bij deze plaat, ik weet nog dat de liedjes helemaal uitgedokterd waren in de oefenruimte en dat we 'm moesten opnemen... we waren er zooo klaar voor. Het was toen nu of nooit.'
(Lees verder onder de video)
I Apologise (Dear Simon)
Ornaments (2012)
'Ornaments was misschien wel één van de moeilijkste platen om te maken, liedjes waren nog niet af terwijl wij al begonnen met het opnemen ervan, beetje kijken hoe dingen werkten, we gingen vooral op pad met de band om in een andere omgeving aan de liedjes te werken. En weer opnieuw het wiel uitvinden, Bob Gibson was net uit de band en dingen werden wat serieuzer en wij gaven ons wat meer regeltjes om de plaat te maken. Ik denk dat dat wel het steriele karakter gaf aan deze plaat, ik ben nog steeds erg blij met hoe de plaat klinkt, een beetje 'hi-fi feel' en gebalanceerd.'
We Both Know The Rest Is Noise (2015)
'Soms moet je twee stappen terug doen om weer één stap voorruit te kunnen zetten. Bij deze plaat wilde wij echt alles wat meer kapot maken, zelf opgenomen wat heel veel meer energie kost als je het én produceert én opneemt. Als ik er op terugkijk, hadden we eigenlijk weinig goede ideeën in het beginstadium van de plaat maar gaandeweg ontstonden er mooie ritmes en tegendraadse beats die de basis vormden van deze plaat. Interessant is 'ie wel, heb het idee dat mensen 'm niet 'snapten'. Jasper Verhulst verliet de band, en alles werd gewoon anders, ik denk nog steeds dat wij daar een flinke knauw van kregen. Donkere tijd in m'n leven, desalniettemin een bijzondere plaat.'
Strike (2017)
'Alles laten liggen en alles laten gaan, flink veel liedjes geschreven voordat we überhaupt de studio ingingen. Er was nog wel een valse start (werken zoals we hebben gewerkt aan We Both Know The Rest Is Noise) maar dan weet je dat ook weer. Nog nooit zo snel een plaat opgenomen als deze. Supergaaf om dat weer te doen en ondanks dat deze plaat ging over ziektebed van mijn vader, voelt alles heel positief aan. De hoeveelheid lucht die in de plaat zit is echt superfijn, ook tevens de eerste Moss-plaat die ik nog steeds elke dag kan aanzetten.'
(Lees verder onder de video)
My Decision
Welk albums wekken de wonderlijke suggestie door jou alleen bezield te kunnen raken?
Twin-Hand Movement // Lower Dens. 'De plaat die je in één keer moet luisteren, en ook de plaat die ik had willen maken. Live zijn ze niet zo goed en alleen deze plaat vind ik fantastisch, maar dan ook echt fantastisch.'
Halcyon Digest // Deerhunter (en alle platen daarna behalve Monomania). 'Eén van de beste live-shows was van deze band.'
XO // Elliot Smith. 'Dieper kan muziek mij niet raken, hoe tragisch en down zijn muziek ook kan zijn, voel ik me steeds intens gelukkig als ik het hoor.'
Welke albums bleken bij eerste kennismaking onmiddellijk geestverwanten?
Rubber Soul // The Beatles. 'Omdat deze plaat geniaal is van het begin tot het einde en ik hier voor het eerst mijn bloed voelde stromen, dat ik wist dat ik muziek wilde gaan maken.'
Nevermind // Nirvana. 'Omdat deze plaat voelde of het er altijd al was, ongrijpbaar en ongelooflijk organisch. Ik heb deze na 25 jaar eindelijk op vinyl gekocht.'
OK Computer // Radiohead. 'De Rubber Soul van de 90's.'
Welke albums voelen inmiddels als verre vrienden?
Clean // Caesar. 'Superfan van geweest, maar toen ging ik bij de band spelen en dan ga je er toch anders tegen aan kijken.'
Come On Feel The Lemonheads // The Lemonheads. 'Grijsgedraaid, super '90's maar die liedjes... Die liedjes zijn geweldig. Het is niet helemaal waar ik mij muzikaal nu in begeef maar dan toch... Wat een liedjes.'
Welke albums beschouw je als nabije vreemden die zich nooit laten doorgronden?
Harvest // Neil Young. 'Erg mooie plaat en draai 'm ook nog steeds vaak, maar écht raken doet het mij niet, ik heb dat ook met Bob Dylan.'
Alles van Radiohead voor OK Computer. 'Beetje een productieding waar ik niet door heen kan luisteren.'
Tekst door: Fedde Wiersma
Moss staat 26 januari in Paradiso
Moss staat op vrijdag 26 januari in de grote zaal van Paradiso, met in het voorprogramma Nouveau Vélo.