De frisse kabbelfolk en gruizige, hippe Americana van de Sugar Mountain Ambassadeurs

Robbie Klanderman

1. John Mellencamp - Orpheus Descending
   Op 'Orpheus Descending', zijn nieuwe plaat, vraagt John Mellencamp zich af waarom God de wereld in het algemeen, en Amerika in het bijzonder, zo heeft laten verloederen. Het wapenbezit, de doden, de armoede, al die daklozen. Maar behalve de bevlogen teksten maakt Orpheus Descending vooral indruk door de muziek. Gitarist Andrew Yorke schittert als nooit tevoren en er is ook een hoofdrol voor de na een afwezigheid van 25 jaar teruggekeerde violiste Lisa Germano. Het album doet dan ook sterk denken aan The Lonesome Jubilee, dat meesterwerk uit 1987. Tien formidabele eigen nummers, met het gospel-achtige 'Hey God' en 'Amen' als uitschieters, en een cover van concurrent en vriend Bruce Springsteen (Perfect World). Orpheus Descending is een formidabele plaat waarop de inmiddels 71-jarige Mellencamp tekeer gaat als een jonge hond.
2. SUSTO - My Entire Life
   Susto, de groep uit Charleston, South Carolina, had met 'Time In The Sun' een plaat die bedolven werd onder de loftuitingen. Het goede nieuws is dat opvolger 'My Entire Life' nóg beter is. De teksten van zanger Justin Osborne zijn nog persoonlijker geworden en hij maakt ons duidelijk dat hij een enorme klote tijd achter de rug heeft en daar niet aan onderdoor gegaan is. Maar op openingsnummer 'Rock On' doet hij ook prachtig verslag van het leven van een muzikant on the road. Gitarist Johnny Delaware speel onderwijl de sterren van de hemel en de liedjes zijn allemaal dik voor elkaar. De muziek op My Entire Life is niet zo makkelijk te omschrijven; het is een even ongewone als fraaie mix van folk, rock en psychedelica met een vleugje pop en country.
   
3. Beth Bombara - It All Goes Up
   Beth Bombara is geboren in Grand Rapids, Michigan en woont in St. Louis, Missouri. Ze nadert de veertig en brengt al sinds 2007 (met bands en solo) platen uit, zonder dat dit in Nederland echt opgemerkt wordt. Dat gaat gelukkig veranderen met haar nieuwe album ´It All Goes Up´. De plaat is geproduceerd door Bombara en haar echtgenoot Kit Hamon. Het is ronduit briljant. Tien ongelooflijk mooie liedjes, uitdagende teksten en inventieve muziek. En dan is daar nog die indringende stem van Bombara om het geheel af te maken. Dit is Americana van de bovenste plank, verplichte kost voor liefhebbers van Joni Mitchell, Lucinda Williams en Gillian Welch.
   
4. Shinyribs - Transit Damage
   Shinyribs is een Amerikaanse southern soul, swamp-funk band uit Austin, Texas. Aangevoerd door het funky geesteskind Kevin Russell die opgroeide in Beaumont, TX en Shreveport, LA, de bakermat van de moeraspop en bayou R&B-geluiden. Denk aan Gulf Coast ontmoet Muscle Shoals met sterke popsongstructuren. De evolutie van Shinyribs kwam tot stand toen Kevin een solo-residentie begon te spelen onder die naam – het is alweer het negende album. Een plaat die je moet horen en die hypnotiseert bij beluistering! Kevin Russell kennen we nog als een van de frontmannen van The Gourds.
   
5. Wreckless Eric - Leisureland
   Wreckless Eric begon zijn muzikale leven met een donderslag. ´Whole Wide World´ was een fantastisch nummer, een van de allerbeste singles ooit gemaakt. Hij kon slecht omgaan met de plotselinge bekendheid koos daarom voor een onvoorspelbaar vervolg van zijn carrière. Maar wat hij ook deed de afgelopen 45 jaar, het was altijd boeiend. Covid sloeg helaas hard toe; beschadigde longen, een hartaanval, de dood in de ogen gekeken. Maar nu is hij terug! Op ´Leisureland´ krijgt hij hulp van Sam Shepherd die drumt, de rest doet Eric Goulden, zoals Wreckless Eric echt heet, zelf. Vijftien nieuwe nummers, die tot zijn allerbeste behoren, gespeeld op een manier zoals hij dat ook in 1978 had kunnen doen. Bedrieglijk eenvoudig, maar o zo charmant en aanstekelijk.

Bonus
Ben Reel - Come A Long Way
De Ier Ben Reel is inmiddels toe aan zijn elfde album en meer dan ooit bevestigt dat zijn status als een van de allerbeste Europese Americana-muzikanten. ´Come A Long Way´ bevat elf nieuwe eigen nummers die in grote lijnen zijn levensverhaal vertellen. Muzikaal is hij wederom een fijne mix van Bruce Springsteen en Rodney Crowell en zijn stem klinkt krachtiger dan ooit. Het maakt van Come A Long Way een mijlpaal in een rijke carrière die een groot publiek verdient.