Dana Gavanski: "Ik probeer muziek nu speelser en luchtiger te benaderen"

Hoi Dana! Kun je me eerst iets meer over jezelf vertellen?
Ik ben Dana Gavanski en ik woon in Londen en ik kom oorspronkelijk uit Vancouver, maar ik heb de afgelopen 10 jaar op heel veel verschillende plekken gewoond. Montreal, Toronto, Belgrado.. en ik ben muzikant. 

Hoe lang zit je nu al in Londen?
Nou, inmiddels nu bijna 3 jaar. Net voor de pandemie.  

Oh, super gepland(!) Hoe was dat voor jou?
Ik ben hierheen verhuisd voor de liefde, dus ik was niet alleen ofzo. Ik had mijn partner en dat was heel fijn en hielp erg. Maar het was natuurlijk heel lastig. Ik was daarvoor op tour geweest met Damien Jurado en had net mijn EP ‘Wind Songs’ uitgebracht. Ik ging met mijn partner naar Belgrado om mijn familie aan hem voor te stellen en toen zaten we daar dus meteen vast. 

Hoe komt bij jou de muziek op tafel? Kun je me door dat proces heen lopen?
Het is interessant; soms is het heel direct en soms duurt het veel langer voor ik ergens ben. Het laatste album was echt een grote uitdaging. Ik had last van mijn stem en het was een vreemde tijd natuurlijk. Meestal ga ik gewoon zitten en geef ik mezelf genoeg tijd om wat te spelen met akkoord progressies en probeer mijn logica uit te zetten. En als het dan goed klinkt, neem ik het op en mompel ik er wat woorden bij en dan vind ik er een zin bij die goed voelt. Het is nooit van ‘en nu ga ik hierover schrijven!’ Dat lukt me nooit. 

Is er een bepaald thema waar je je aan vasthoudt?
Voor dit album.. niet zo zeer. Het is gewoon een zachtaardige acceptatie van dingen zoals ze zijn. Vooral bij dit album had ik echt moeite met dingen accepteren. Specifieker gezegd: ik had dus problemen met mijn stem, ik vond het moeilijk om aardig voor mezelf te zijn. Het duurde ook echt meer dan een jaar, ongeveer anderhalf jaar. Het was lastig om er moeite in te stoppen zodat het weg zou gaan, ik wilde gewoon dat het uit zichzelf wegging. Dat was onvolwassen van mij. 

Is het nu beter?
Over het algemeen wel. Vaak begint het nu pas pijn te doen na de show, als ik dan meer ging zingen. In de tourbus haalden we vaak nog even de akoestische gitaar erbij en zongen we nog even wat liedjes achteraan. Onze tourmanager vond dat heel leuk, die hypete ons altijd op om nog even te zingen. Dan zongen we oude folknummers en dan werd mijn stem wel heel moe na een tijdje.

Wat vind je verder van touren?
Het is echt waanzinnig. De mensen waar ik mee speel zijn echt mijn familie. Het zijn briljante muzikanten en.. ik heb het gevoel dat ik heel openhartig ben vandaag, maar ik had vroeger nooit echt vriendengroepen. Meer een-op-een contact. En deze band laat me zien hoe mooi het is om met een groep te zijn. 

Hoe is het voor jou om de hele tijd weer door te moeten naar een andere stad?
Ik denk van tevoren altijd van: deze keer ga ik echt rustig aandoen. Ik ga niet (te veel) drinken en niet roken en ik ga lekker veel slapen. Maar we zijn altijd te enthousiast en.. we zijn op tour! En dan ben je op tot 2 of 3 en moet je om 9 uur weg. We slapen wel in de bus, maar dan slaap je ook echt in hele gekke en ongemakkelijke posities.

Wat vind je van Amsterdam?
Ik was daar voor de Damien Jurado tour en ik heb in 2019 een keer daar gespeeld. Dus ik kan niet wachten! Je hebt alleen altijd zo weinig tijd om echt veel van de stad te zien als je tourt. Ik vind het heel leuk dat iedereen fietst. 

Wat vind je naast muziek leuk om te doen?
Het afgelopen jaar heb ik keramiek ontdekt. Ik doe het niet heel vaak, maar als ik tijd heb vind ik dat wel leuk. Het is lastig, want er zijn zo veel stappen in het proces waarbij er kans is op fuck-ups. Maar ik houd van iets bouwen met mijn handen. Ik heb de afgelopen tijd veel moeite gehad met schrijven, muziek maken en zin krijgen om muziek te maken. Ik voelde gewoon geen flow state, op geen enkele manier. En met keramiek bleek dat ik me wel nog kon focussen en dat ik het wel nog in me had en dat er iets creatief kan zijn zonder dat het pijnlijk hoeft te zijn. Dat werd het schrijven van muziek op een gegeven moment voor mij wel. Oh, dat klinkt zwaar ineens!

Ik denk dat er ook ruimte moet bestaan voor dat soort gevoelens. Het is ook heel goed om die kant uit te lichten, soms loop je ergens vast. Heb je je weg er weer in kunnen vinden?
Ik heb soms problemen met mijn mentale gezondheid. Afgelopen jaar was een bijzonder slecht jaar, maar ik neem mezelf nu een stuk serieuzer. We gaan allemaal door verschillende cycli en dan blijf je in slechte gewoontes vastzitten. Ik vind het leuk om met dingen te experimenteren in muziek en dat geeft me veel vreugde. Ik probeer muziek nu te benaderen met wat speelsheid en vrolijkheid en luchtigheid. 

Als je iemand mocht kiezen om mee samen te werken, wie zou je kiezen?
Het enige waar ik nu aan kan denken, er zijn er vat heel veel, maar dan moet ik Brian Eno zeggen. Of Robert Wyatt. 

Wat voor muziek heb je de afgelopen tijd ontdekt?
Ik was net naar het nieuwe Katy J Pearson album aan het luisteren. En naar ‘Centrifics’ van Marina Allen. Er komen zo veel dingen uit de laatste tijd.

De tijd vliegt. Het zit er alweer op, heb je nog iets wat je zou willen toevoegen hieraan?
Amsterdam, ik kom eraan! En Naima Bock komt ook spelen. Ze is een geweldige muzikante en haar laatste album is ook echt heel mooi. Ik heb er heel veel zin in. En geniet van de herfst!

Tekst: Charlotte Rombach