Zodra je de bandleden het podium ziet betreden, begint het te tintelen. En dat stopt eigenlijk pas als de zaallichten weer aangaan. Spannend, sexy, fashionable, ironisch, uitdagend, Confidence Man is het allemaal en gaf afgelopen weekend een overrompelend optreden in Paradiso-Noord.
Het uit Australië afkomstige gezelschap speelde in 2018 op een aantal festivals en bouwde gestaag aan een sprankelende live-reputatie. Op het Rotterdamse Metropolis Festival werd het publiek enorm verrast, de X-Ray tent op Lowlands moest er aan geloven tijdens een extreem warme dag, maar wij vroegen ons vooral af of ze het publiek bij een club-show ook direct bij de kladden kunnen grijpen met hun stuwende mix van disco grooves en indie-elektronica?
Nou, op die vraag hadden we snel een antwoord. Stilstaan bleek geen optie. Een optreden van Confidence Man is allereerst een flamboyante gebeurtenis. Het optreden wordt opgesplitst in vier delen en tijdens ieder instrumentaal intermezzo van ‘de twee bandleden in de achtergrond’ (Reggie Goodchild en Clarence McGuffi die in imker-kostuums de muzikale soundtrack verzorgen), zijn er verkleed-pauzes voor Janet Planet (Grace Stephenson) en Sugar Bones (Aidan Moore), de zingende en onuitputtelijk dansende blikvangers van Confidence Man.
Confidence Man
Ze voeren een theatrale act op, bij vlagen ironisch over het tijdperk waarin we leven (kortstondige relaties, uiterlijk vertoon), maar zijn daarbij zo expressief dat ze vrijwel direct ook de harten van de toeschouwers veroveren. Champagne wordt de zaal in gespoten, Aidan maakt een handstand op het podium, Grace heeft fabuleuze looks en een ietwat vervreemdende, intrigerende blik in haar ogen…..een uurtje vertoeven in de aanwezigheid van deze Australiers doet je realiseren hoe weinig er bij sommige andere optredens soms gebeurt.
Niet iedereen zit wellicht te wachten op zo’n overdosis aan expressiviteit, maar op het vorig jaar verschenen debuut Confident Music for Confident People staan minstens vier bonafide hits (o.m. Boyfriend en Bubblegum), dus muzikaal valt er ook weinig op de Confi’s af te dingen.
Het is mooi om te zien dat er een soort ‘class of 2018/2019’ vol eclectische, electronische pop ontstaan is van bands die ogenschijnlijk niet aan elkaar verwant zijn, maar muzikaal wel in het spannende verlengde van elkaar liggen. Confidence Man is de meest markante naam van die nieuwe generatie, maar Sofi Tukker en Superorganism mogen ook niet onvermeld blijven.
Confidence Man
Dat is een erg welkome ontwikkeling, want na de Electroklash volgde er een periode waarin er vooral veel acts waren die hun best deden om ‘deep’ te zijn wat vaak resulteerde in ietwat saaie live performances. Confidence Man is maatschappijkritisch, maar doet dat op licht absurdistische wijze, met volvette beats en is niet te bleu om er een non-stop feest van te maken. Zelfs als ze tijdens de toegift een soort tap-dans moment inlassen zijn ze nog steeds moeiteloos cooler than thou. Laten we er een 80s quote tegenaan gooien: Ridicule is nothing to be scared of.
Gezien: Confidence Man op zondag 12 mei in Paradiso Noord/Tolhuistuin.