Check het spoorboekje voor ‘Sugar Mountain Presents’ op 10 juni

Grote zaal

19:00 – 20:00

Met haar album Sprained Ankle uit 2016 liet de toen pas negentienjarige debutante zien dat haar aanpak niet zo gek veel verschilde met die van de oude folkzangers van weleer, zonder zelf folky te zijn overigens. Gewoon een microfoon ophangen in de studio, op de opnameknop drukken en zingen en spelen maar. Dat gebeurt bij haar op zo’n indringende wijze, dat je bijna last krijgt van schaamte alsof je iemand ‘afluistert’ die zo haar hart durft te luchten. Dit jonge talent heeft wel het een en ander meegemaakt op het gebied van wanhoop, drank en drugs, een veelvoorkomend probleem uiteraard voor veel jeugd wereldwijd. Daar staat ze zeker niet alleen in. Alleen maakt niet iedereen daar zulke hartverscheurend mooie songs over die fans van Bon Iver en Kim Janssen moeten aanspreken.

Kleine zaal

20:00 – 20:30

Annika IJdo van de band Rivers is een ‘urban cowgirl’ van het zuiverste water. Country uit de Grote Stad! Dat wekt op z’n minst enige verbazing. Ze zingt als een nachtegaal op de prairie, terwijl ze zich in het bekende kikkerlandje aan de Noordzee bevindt. De meest recente EP van Rivers, Both Of Your Wings (2016) is een mooie aanvulling op de polder-Americana met even goed geschreven als uitgevoerde countrysongs. Leuke single dat Me & Marie. Wie is Marie? ‘Dat is mijn jeugdvriendin Maartje. Ze was een beetje ouder, groter, sterker en ze durfde altijd veel meer. Ik keek altijd een beetje tegen haar op. We waren echt altijd samen. Het is geïnspireerd op een foto. Het is een terugblik op hoe we vroeger waren en wat er sindsdien met ons is gebeurd, hoe we volwassen zijn geworden. Vroeger speelden we met onze barbies liefdesverhalen na. Als het nu gebeurt, breekt je hart echt en doet het veel meer zeer.’

Grote zaal

20:30 – 21:45

‘Onder liefhebbers is Ellis naam hier al wat langer gevestigd, vooral sinds het verschijnen van zijn album The Lights From The Chemical Plant dat alom werd bewierookt als een van de beste platen van 2014,’ schreef Sugar Mountain ambassadeur Eddie Aarts afgelopen najaar op deze pagina. ‘In de periode die volgde zag de zanger zijn huwelijk stranden, verhuisde met slechts het hoogstnodige naar Nashville en verwerkte alle ervaringen in een wederom lovend ontvangen collectie nieuwe songs. Het simpelweg Robert Ellis getitelde album haalde hoge noteringen in de (Americana) jaarlijstjes van 2016, maar schaarde zich ook onder het illustere rijtje ‘scheidingsplaten’ dat de popmuziek rijk is en kon derhalve in één adem genoemd worden met onder meer Fleetwood Mac’s Rumours, Dylan’s Blood On The Tracks of Marvin Gaye’s Here, My Dear.’ In november 2016 stond Ellis nog in ’t Zonnehuis voor een enthousiaste zaal. Door een blessure was hij gedwongen te zitten die avond en meer piano te spelen dan gebruikelijk. Dat maakte het hele concert anders dan bij voorgaande gelegenheden. Benieuwd wat hij nu gaat doen.

Kleine zaal

21:45 – 22:15

Darlyn is zeer actief in de clubs en op de festivals. Dat doen ze op basis van maar heel weinig releases. Dat maakt hun prestaties extra opvallend. Wees gerust: dat album van de Amsterdams/Rotterdamse Americana-band komt echt wel een keer. Geduld is een schone zaak en muzikale ontwikkeling nog meer. Zangeres Diwa Meijman wijst de recentste single Stepping Stone aan als het breekijzer dat de band definitief op de markt heeft gezet. ‘Dat nummer is viral gegaan op Spotify, tot aan Amerika toe,’ zegt ze. Ineens dook ook in Nederland iedereen op Darlyn, van DWDD tot Radio 2, dat het nummer tot Topsong bombardeerde. Doe er nog een goed ontvangen showtje op de Noorderslag bij en hun kostje in festivalland was gekocht.

Grote zaal
22:15 – 23:15

Nikki Lane is het soort vrouw, waarvoor hordes mannen, vrouw en kinderen, huis en haard zouden verlaten het avontuur tegemoet. In gedachten springen ze achterop de motor van onze Highway Queen. Of naast haar in de passagiersstoel van de monstertruck. Maar dat is buiten de hoofdpersoon gerekend. Het verhaal van de Highway Queen is als dat van de sirene van de Lorelei, waarin menig schipper schipbreuk leed en de dood tegemoet voer, betoverd door het gezang van de nimf boven op de rots langs de Rijn. Ook hier geldt: Highway queen don’t need no king. De tekst van het titelnummer geeft het speelveld aan. Verder dan een stukje mee achterop de motor of naast haar in de truck kom je niet. Vorig jaar stond ze al akoestisch in de Amstelkerk, ditmaal komt ze met band. Als headliner komt de first lady of outlaw country de beslissende punch uitdelen. Vrouwen houdt uw mannen thuis. Te vrezen valt voor een collectieve schipbreuk voor het podium als de Lorelei en de sirene zelf daarbovenop.

Tekst door: Robbert Tilli