De blues van Australiër C.W. Stoneking doet zeer archaïsch aan. Noem het pre-war. Of klopt dat niet meer? Zijn verschuiving richting een elektrische variant na jaren akoestisch gespeeld te hebben, maakt het hooguit een tikkeltje moderner. In elk geval hoorde hij geen ‘Judas!’-geroep vanuit het publiek zoals Dylan overkwam toen hij elektrisch ging. Hij deed het gewoon en ging over tot de orde van de dag. Dat doet de man met een fascinatie voor de jungle met een enorm goed gevoel voor show. We gaan het zien op 24 juni in het Zonnehuis in Tuindorp Oostzaan, dat uit dezelfde tijd lijkt te dateren als zijn muziek.
Ontdekking op zolder
Geboren in Australië als zoon van Amerikaanse ouders, is zijn liefde voor de oude blues wat gemakkelijker te herleiden dan bij zijn gemiddelde landgenoot. Vader Stoneking had op zolder dozen vol tapes met countryblues liggen. Op de etiketten prijkten illustere namen als Sleepy John Estes, Robert Johnson, Memphis Minnie, Son House, Robert Johnson, Blind Willie McTell en Big Bill Broonzy. Die tapes trokken de aandacht van de bovenmatig in muziek geïnteresseerde middelbare scholier Christopher William alias C.W., die al z’n fascinaties samen zag komen in deze schatkist volgestouwd met het zwarte Amerikaanse muzikale erfgoed.
Wellicht dat zijn vroegste jeugd waarin hij als blank jochie opgroeide in de nabijheid van een gemeenschap van Aboriginals, de oorspronkelijke zwarte bevolking van Australië, zijn interesse verder aanwakkerde om hier eens goed in te duiken. Er zijn onmiskenbaar bepaalde paralellen te zien tussen beide culturen, bijvoorbeeld in spiritualiteit. Hoe dan ook, er ging een wereld voor hem open. Die schatkist maakte hij maar al te graag open om de inhoud tot zich te nemen.
Tegenwoordig ook elektrisch
Op zijn eerste twee officiële platen King Hokum (2005) en Jungle Blues (2008) – er zijn namelijk ook nog enkele bootlegs in omloop – houdt C.W. zich strikt aan de regels van de pre-war blues, namelijk dat er akoestisch gespeeld wordt. Daar heeft hij echter rigoureus mee gebroken op zijn allerlaatste album, Gon' Boogaloo uit 2014. Niet dat het veel verschilt hoor, het is hooguit allemaal wat dikker aangezet. Het heeft ook niet geleid tot zware protesten vanuit het publiek. Geen ‘Judas!’-geroep zoals bij Dylan in elk geval. Waar hij voorheen excelleerde op een dobro of banjo, is het nu wat vaker op de elektrische gitaar. Dat was al zo bij zijn laatste optreden in Paradiso’s kleine zaal in 2015. We zijn er inmiddels aan gewend.
I'm The Jungle Man
Fantasiewereld vol exotische dansjes
C.W. die steevast in het wit optreedt met strak naar achteren gekamd haar is een storyteller van formaat, die met zijn liedjes een hele fantasiewereld ontvouwt, die we nog kennen uit oude stripboeken en tekenfilms. In zijn teksten valt een fascinatie op voor jungle, voodoo, zombies en allerhande exotische dansstijlen. Het eerste woordje komt ontelbaar vaak in titels van zijn songs voor. Hij is niet de enige bluesman waarvoor dat geldt, zullen we maar zeggen.
Op zijn Europese shows komt hij meestal met een wat kleinere band dan in eigen land, waar hij nog een complete blazerssectie toevoegt. Maar dat is onbetaalbaar op een internationale tour. Met het damestrio waarmee hij optreedt in de onderstaande video van The Zombie zouden we al heel tevreden zijn. Zijn vraag en antwoordspel met de ladies werkt altijd heel aanstekelijk. Als geen ander verstaat C.W. de kunst om zijn act te brengen voor een publiek.
The Zombie
Bijdrage op Jack White’s nieuwe album
Eigenlijk is er sinds zijn vorige bezoekje aan ons land niet zoveel aanvullend bijzonders over C.W. te vermelden, want er is niets nieuws uit. Of het moet het volgende zijn: wie schetste onze verbazing toen we in maart Boarding House Reach, het derde soloalbum van Jack White opzetten? Wie hoorden we daar bij track nummer vier Abulia and Akrasia als een dronkenlap de tekst voordragen? Juist ja: C.W. Stoneking. Niet geheel verbazingwekkend voor wie zijn cover van Seven Nation Army van The White Stripes kent. Je weet maar nooit of we daar een reprise van gaan krijgen in het Zonnehuis op 24 juni.
Tekst door: Robbert Tilli
Koop hier je kaarten voor het optreden van C.W. Stoneking op 24 juni.