Waar sommige bands na jaren geforceerd verandering gaan opzoeken door middel van productie, ander instrumentarium of een nieuwe schrijfmethode, daar houden sommige bands zich juist verre van zulke vernieuwingsdrang. Dat kán heel goed zijn. Zeker in het geval van Buffalo Tom. Hun nieuwe, negende album Quiet and Peace, sluit echt naadloos aan bij hun doorbraakalbums Let Me Come Over (1992) en Big Red Letter Day (1993), die in de jaren negentig bij elke liefhebber van ‘gitaarbandjes’ in de kast stonden. Op 2 december zullen ze een mooie selectie uit hun enorme catalogus brengen in de grote zaal.
‘Gitaarrock’ noemden we dat ooit
We houden hier van bands met Buffalo in de naam hier. Van Buffalo Springfield en Grant-Lee Buffalo tot Buffalo Tom. Grant-Lee Phillips de naamgever van de tweede band is net nog geweest, en wat was het mooi. We kunnen ons nu weer gaan bezighouden met Buffalo Tom, de band die nog stamt uit de tijd dat we containerbegrippen als Americana en alt.country nog niet of nauwelijks bezigden. ‘Gitaarrock’ noemden we dat vanaf midden jaren tachtig ongeveer tien jaar lang. Allemaal loten aan dezelfde boom. Vaak werd Buffalo Tom in die periode ook nog gezien als alternative rock, maar ze waren er al net iets langer dan de bands waar die term echt op sloeg. Ze hebben ze bijna allemaal overleefd, blijkt nu.
Taillights Fade
Nog altijd in dezelfde bezetting
Buffalo Tom is met tussenpozen in dezelfde triobezetting blijven bestaan: zanger/gitarist Bill Janovitz, bassist Chris Colbourn en drummer Tom Maginnis. En ze doen nog steeds datgene waar ze zo goed in zijn, omdat ze donders goed weten wat ze kunnen. Taillights Fade (1992), Sodajerk (1993) en I'm Allowed (1994) blijven live hun belangrijkste troefkaarten, maar ze weten met elke plaat er toch weer een paar aan toe te voegen. Moeilijk kiezen wat dat betreft uit het nieuwe zelfgeproduceerde album. Alleen al die eerste drie nummers All Be Gone, Overtime en Roman Cars bieden zich onmiddellijk aan als kandidaten voor toekomstige live-favorieten. CatVMouse kan er ook zomaar bij worden gezet, of Slow Down.
Roman Cars
Kenmerkend gitaargeluid en zang
Quiet and Peace heeft vanaf de eerste seconde dat gitaargeluid en die zang, die Buffalo Tom altijd zo gekenmerkt hebben. Ouderwets goed dus. Waarom zou je een winning team met een winning sound ook zomaar gaan veranderen? Er is feitelijk niemand te vinden die dat wil. Dus houden maar zo.
Overtime
Geef het publiek wat het wil
Als je wat kritischer bent, dan kun je anno 2018 – 30 jaar na het eerste album van Buffalo Tom - vraagtekens zetten bij de ‘relevantie’ van de band, die net als die achterverlichting van de auto in de verte geleidelijk aan verdwijnt. Maar so what? Dagelijks zien we dat bands, die precies weten wat hun publiek echt wil, vanuit de zaal de beste respons op hun kunsten krijgen.
The Only Living Boy in New York
‘Verbuffelde’ Simon & Garfunkel cover
Benieuwd hoe die fans gaan reageren op de ‘verbuffelde’ Simon & Garfunkel cover The Only Living Boy in New York, dat we allemaal kennen van het klassieke album Bridge over Troubled Water uit 1970. Vergeleken met de tien andere tracks is het toch andere koek. Maar o zo goed gedaan, net als hun Going Underground cover van The Jam destijds. Met dit nieuwe album gaat Buffalo Tom de huisrust en vrede in Paradiso op 2 december zeker niet verstoren.
Tekst door: Robbert Tilli
Koop hier je kaarten voor Buffalo Tom in Paradiso op 2 december.