Been Stellar: "Ik hoop dat mensen een beetje kunnen verdwalen in onze muziek"

Jullie hebben onlangs een tour afgerond met The 1975, hoe hebben jullie dat ervaren?
Sam: Het was zeker een grote leerervaring, we hadden nog nooit een tour gedaan op dit niveau, met zulke grote podia. Het was ook een van de langere tours die we hebben gedaan, waarbij we ook nieuwe delen van de wereld hebben leren kennen, dus al met al waren het heel veel nieuwe ervaringen voor ons.
Nando: Zelf was ik nog nooit zo lang van huis geweest. Het was wel echt lang.

Vergde zo’n grootschalige tour veel aanpassingen van jullie onderling?
Sam: Ik denk dat we daar wel goed in zijn geslaagd. We hebben de afgelopen jaren een paar tours gemaakt, dus we zijn aardig bekend geraakt met wat we kunnen doen om ervoor te zorgen dat het allemaal goed verloopt. Normaal gesproken zijn onze tours niet erg luxueus: we slapen op vloeren of banken, en natuurlijk waren er ook hostels, maar die waren wel wat 'ruiger'. In het verleden konden dat soort kleine dingetjes zich opstapelen, waardoor het soms moeilijk werd om een goede vibe te behouden. Deze tour was echt van een heel ander niveau, hun bemanning ons hielp met het dragen van onze gear en we hadden ook elke avond catering, dus dat was een heel andere wereld voor ons en maakte heel de ervaring veel gemakkelijker. Dat zal helaas niet de norm zijn als we weer op pad gaan voor onze eigen headline tour.
Nando: Terug naar kleine hostels volrammen met al onze gear.
Sam: Voelt als thuiskomen.

In juni verschijnt jullie debuutalbum 'Scream From New York, NY'. Kunnen jullie iets vertellen over de existentiële thema's op het album en hoe deze tot stand zijn gekomen?
Sam: Skyler heeft filosofie gestudeerd en ik heb een tijdje literatuur gestudeerd. We zijn allemaal wel ruimdenkende mensen, denk ik en vinden het leuk om met elkaar over dat soort dingen te praten. Toen we aan het nummer ‘All In One’ werkten, werd Skyler op dit idee gebracht door een citaat van James Joyce: ‘In the particular is contained the universal’. Daar wil ik wel even bij zeggen: zo praten we echt niet altijd -we hebben ook heel vaak gesprekken die echt nergens over gaan- maar toen hadden we een soort filosofisch momentje en we vonden dit idee heel interessant. De meest eenvoudige, alledaagse momenten in ons leven zijn eigenlijk de momenten die alles met elkaar verbinden. Dat is denk ik iets wat we al jaren onder woorden proberen te brengen.

Is het een bewust doel van jullie om elementen van filosofie en literatuur te verwerken in jullie muziek?
Sam: Eerlijk gezegd proberen we ons juist wat minder bezig te houden met van die big brained ideas. Als ik een lijst zou maken van mijn tien favoriete liedjes, weet ik niet of die nou zoveel te maken zouden hebben met solipsisme of existentialisme. Ik denk dat het een cool element is van onze muziek en het is niet iets wat we bewust proberen kwijt te raken –ik denk niet eens dat we dat zouden kunnen, omdat het ook gewoon onderdeel van ons uitmaakt– maar we willen door een minder kritische lens kijken naar wat meer praktische zaken die ons overkomen, als je begrijpt wat ik bedoel. Elementen van filosofie en literatuur komen in het hele album naar voren, maar er komen ook andere dingen aan bod.

Waar gaan de andere dingen over?
Skyler: De hoofdpersoon van deze plaat is uiteraard New York en het hele concept van de schreeuwen vormt een groot onderdeel. Je hoort in New York voortdurend mensen schreeuwen: of het nu een uitroep van blijdschap is of een schreeuw om hulp, de aard van deze stad dwingt mensen om een soort oerkreten te laten horen. Ik denk dat dat ons echt fascineerde, en hoe -als je eraan gewend raakt- het langzaam een soort achtergrondmuziek wordt. Toen we ermee op de proppen kwamen, las ik veel Wittgenstein en raakte ik geïnteresseerd in zijn idee dat we gecontamineerde tools gebruiken om gecontamineerde ideeën over te brengen. Hij zegt het proces van filosofie en literatuur doorlopend is, waarbij we eigenlijk nog steeds dezelfde vragen proberen te beantwoorden als de vroege filosofen, omdat de taal ons niet in staat stelt tot een van deze antwoorden te komen. Het is een ontoereikende manier om de menselijke ervaring echt over te brengen. De momenten waarop een mens zich echt begrepen voelt, zijn momenten waarop woorden overbodig zijn. Enkele van de belangrijkste realisaties die je in je leven zult hebben, worden je getoond in plaats van tegen je gezegd. We wilden die schreeuwen en het stadslawaai vanuit die hoek verkennen.

Wat is een persoonlijk voorbeeld van zo'n moment voor jou?
Skyler: Het maken van deze plaat bijvoorbeeld: je stuit op iets wat echt veel voor je betekent, en kunt daardoor weer iets over jezelf ontcijferen. Als je jezelf echt toestaat om alles los te laten en gewoon muziek te maken, dan ben je wie je bènt, zonder alle lagen onzinnige verwachtingen waarin je jezelf hebt verhuld. Ik denk dat het dat is: je verwijdert laag voor laag alle onzinnige verwachtingen die je jezelf hebt opgelegd.

Binnenkort komen jullie terug naar Amsterdam voor een optreden in Paradiso. Hoe is de stad jullie bevallen?
Sam: We verheugen ons erop om terug te gaan, het was de vorige keer echt heel leuk. We verbleven toen in een hostel in een of ander bedrijvenpark, die was wel echt ruk.
Nando: Het was de goedkoopste optie.
Sam: Maar ze rekenden wel €8,- voor een handdoek, dus onze kamer rook naar een vuilnisbak, omdat niemand daar een douche neemt. Maar de stad Amsterdam vinden we geweldig. Ik heb een van de beste sandwiches van mijn leven gegeten bij Cora aan de Prinsengracht, dus daar gaan we zeker weer naartoe. We gaan ook nog een radiosessie doen voor 3voor12.

Wat kunnen we verwachten van jullie show bij London Calling Festival?
Sam: We zullen meer nieuwe nummers spelen dan de vorige keer, toen we openden voor The 1975, dus daar hebben we heel veel zin in. Ik denk dat we na de afgelopen tour als liveband heel erg zijn gegroeid, meer nog dan ik had verwacht. Dus we kijken ernaar uit om de impact van de vorige tour en die nieuw hervonden energie in onze eigen shows en de nieuwe nummers te gebruiken.

Wat voor ervaring hopen jullie mee te geven aan het publiek tijdens jullie optreden?
Sam: Ik hoop dat mensen een beetje kunnen verdwalen in onze muziek. Voor mij waren de beste shows -of het nu een superluide, energieke show was, of een heel intiem, akoestisch concert- de shows waarbij ik geen besef meer had van tijd. Als we dat gevoel bij mensen kunnen creëren, hebben we de klus geklaard. Dat is mijn doel.
Skyler: Om de grote Dan Carey te citeren: shock them into focus with the clarity of intent. Ik wil dat mensen kunnen zien waar we in geloven en dat het heel duidelijk is wat we proberen te doen. Dus als dat ons lukt, dan hebben we, zoals Sam al zei, de klus geklaard.

Jullie verblijven niet in hetzelfde hostel, hoop ik?
Sam: Ja, toch wel. Het is zo'n saai hostel. Ken jij de film The Big Lebowski? Het geheel heeft als thema The Dude, dus overal waar je kijkt zie je bordjes met de tekst ‘Hey dude’.
Skyler: Ik denk dat dit is hoe het voelt om in het vagevuur zitten.

Het lijkt wel passend dat jullie dan in een oud kerkgebouw spelen.
Sam: Dat wordt daadwerkelijk een toevluchtsoord.

Tekst: Yvonne den Outer