Vijftien maanden na hun debuut 'Popular Music', kwam vorige week opvolger 'A Picture Of Good Health' uit van het uit Hull, Engeland afkomstige viertal LIFE. Maar als je zanger Mez Sanders in de titeltrack een soort mantra tegen zichzelf hoort prevelen, waarbij hij beweert dat het goed gaat met zijn gezondheid, begin je daar juist ernstig aan te twijfelen.
Niet zo raar ook. Als Indiestad een paar weken voor de officiële release het nieuwe album krijgt toegestuurd, wordt dat vergezeld door een biografie die slechts één zin telt: "The new album is more personal, about mental health and inner turmoil. I think all of us had a breakdown at some point while making it."
Heftig! Toch klinkt het bezongen zielenleed van LIFE gelukkig nooit sentimenteel. Integendeel: 'A Picture of Good Health' staat boordevol puntige, scherp-gerande, maar poppy indie-punk-tracks die ze wel eens naar grote populariteit zou kunnen katapulteren. Vooralsnog spelen ze door heel Europa nog in intieme zaaltjes, maar de goede recensies stromen gestaag binnen en een band als Idles heeft ook al een duit in het zakje gedaan door zich positief over hun collega’s uit te spreken.
Indiestad sprak telefonisch met zanger Mez en hoorde gelijk al een hoop kindergeluid in de achtergrond.
LIFE
Indiestad sprak telefonisch met zanger Mez en hoorde gelijk al een hoop kindergeluid in de achtergrond.
Zo Mez, drukke boel daar bij jou!
Mez Sanders: ‘Ja, ik ben net terug van een album-release feestje dat we organiseerden in een Kebab-shop in Londen met een hoop pers erbij. En ik heb hier een kleintje van 3 rondlopen. Die heb ik met mijn ex. Hij is de helft van de tijd hier en de helft van de tijd bij haar. Het kan wel eens een beetje te veel zijn zo alles bij elkaar….maar we maken er het beste van….hey blijf daar af! Even rustig zitten, pappa moet een interview doen’
Is goed hoor Mez, ik heb er zelf ook eentje die nu wat ouder is, maar ik weet dus hoe het in deze fase kan zijn. Ontkom ik er toch niet aan om te vragen of dat ook de reden is dat in ieder geval jij je tijdens de opnames van jullie tweede album dichtbij een breakdown bevond?
‘Het speelde wel mee. We maakten allevier nogal heftige dingen mee en wilden sowieso muzikaal gezien dit keer flink veel experimenteren, ons zelf echt oprekken. Ik merkte al snel dat mijn teksten veel persoonlijker waren en escapisme leek mij en mijn broer Mick die gitaar speelt in. LIFE een goed thema. Sowieso was ons debuut Popular Music meer een bijeenraapsel van vroege singles. Dit keer gingen we echt er voor zitten om een coherent album te schrijven.’
Jullie sound is heel hectisch, maar toch krijg ik er ook vaak een lach van op mijn gezicht. Zo veel adrenaline en vaak ook met een toegevoegde knipoog. Als je bijvoorbeeld: ‘Just call me Dangerous’ zingt in Hollow Thing….
‘Daar kan ik het wel mee eens zijn. We hebben een beetje twee kanten denk ik. Het kan wel eens te veel worden en dan kun je heerlijk je gal spuwen in een song, maar er is ook altijd een beetje theatrale kant aan wat we doen.’
Je op het randje van het gangbare bevinden, veel touren, wat alcohol nuttigen, weinig slapen, een kind opvoeden kan, getuige deze collectie songs, ook heel spannend klinken.
‘Het is allemaal een beetje kwestie van timing en op wat sympathie van anderen kunnen rekenen. De teksten hebben me er ook wel doorheen geholpen. Misschien zou je het zelfs wel een soort zelf-therapie kunnen noemen.’
LIFE
‘I’m too grown up but I love you, I’m too grown up for you’ zing je. Was dat bestemd voor een specifieke persoon in je leven?
‘Ja, het was best een zware tijd….ik moest een hoop beslissingen ineens nemen….als je een jaar of dertig bent en je maakt ineens een aantal fikse veranderingen in je leven mee zul je alles moeten balanceren. Je wilt je vermaken en los gaan want je leeft maar een keer, maar je wilt ook niet te ver over de rand door schieten en er echt een zooitje van maken.’
Die urgentie voel je heel nadrukkelijk in jullie songs. Het klinkt spannend, op het scherp van de snede. Toch is het een rake keuze om de video voor Grown Up juist heel erg happy go lucky te laten ogen.
‘Het zijn allemaal opnames die we zelf geschoten hebben toen we onderweg waren naar een show die we deden bij het SXSW Festival in Austin, Texas. Een grofkorrelige video met on the road beelden van ons in hotel lobby’s, op airports etc. Lekker losjes inderdaad.’
Jullie nieuwe materiaal werd geproduceerd door Luke Smith die o.a. ook met Foals werkt en gemixed door Claudius Mittendorfer die eerder samenwerkte met Parquet Courts. Goede keuzes dat.
‘We wisten dat de nieuwe songs over heel veel bass en drum energie beschikten. We zochten naar een rauwe atmosfeer die toch zou uitmonden in een soort mix van gitaar, pop en dance elementen. We wilden ook gebruik maken van de nodige ‘loops’ in ons geluid. Zij waren daarvoor de aangewezen personen.’
Ik snap waar je op doelt. Heel specifiek: Er zit een break halverwege It’s a Con waarna ik echt de allervetste vieze solo van het afgelopen jaar hoor.
‘Dat is de bas van Lydia. En dat is inderdaad precies waar ik op doelde. Het is gitaarmuziek, maar wel met een heftige over the top gaande drive er in. Passend bij de thema’s van de songs….en ook gewoon passend bij het hier en nu.’
LIFE speelt op zondag 20 oktober in Cinetol.
