Met al het slechte nieuws de laatste tijd wat betreft vluchtelingen, leek het mij een goed idee eens een andere… vrolijkere kant van de vluchteling te schetsen. Alsarah noemt haar muziek East-African retro-pop met roots in Nubian pop uit de jaren ’60 en ’70!
Toen vanaf de jaren ’60 in het Egyptische Aswan de dam op de Nijl rivier werd gebouwd, diende een deel van de bevolking dat achter de dam woonde plaats te maken voor het nieuwe waterbassin dat het Nassermeer ging heten. Het was het Nubische volk van Alsarah dat haar land moest verlaten en het verkaste in eerste instantie naar het Sudanese Khartoem, waar zij geboren werd. Op haar achtste vluchtte haar gezin echter weg van een alsmaar strenger wordend Sudanese regime, nu naar Jemen. Nadat er in Jemen een burgeroorlog uitbrak, verhuisde Alsarah in 1994 naar New York, dat sindsdien haar geadopteerde thuis is geworden.
Het thema van Alsarah haar nummers is zoals het thema in veel Nubische liederen, namelijk de hoop ooit terug te keren naar hun land dat niet meer bestaat. Onder andere haar studie etnomusicologie maakte het voor Alsarah mogelijk haar voorliefde voor klassiek centraal-Sudanese instrumenten te overstijgen, getuige haar samenwerking met de Franse elektronische muziekproducer Débruit. Op het Album Aljawal zingt zij zowel Nubisch als Arabisch. Ook haar album in samenwerking met The Nubatones Silt en de officiële remixen van o.a. Nickodemus, Boddhi Satva, Clap Clap en Captain Planet zijn zeker de moeite waard om te beluisteren!
Door Bram Owusu