Programma
Nieuwsoverzicht

Adrianne Lenker toont zich van haar kwetsbaarste kant

14 december, 2018

Adrianne Lenker 2018 2 2

Adrianne Lenkers tweede soloalbum Abysskiss is de stiltecoupé in de wagonladingen aan Americana-releases van de voorbije maanden. Even een momentje van totale onthaasting, contemplatie, hypnose en pure magie. Niemand die de geesten van onze ambassadeurs meer scheidt dan juist de Big Thief-zangeres, die verzuipt in het talent. Maar je moet het wél willen horen. Het is geen gemakkelijke muziek. Op 22 januari zal zelfs de grootste door-de-muziek-heen-kletser in Paradiso Noord verstommen bij zoveel delicate songs. Kan niet anders.

Niet de gemakkelijkste muziek

Nee, de gemakkelijkste muziek heeft Lenker nooit voortgebracht. Ze is nog maar 27, dus er zal de komende jaren nog veel meer komen. Op de jubileumeditie van London Calling in oktober 2017 in Paradiso – 25 jaar – stond ze een beetje ‘out of context’ te schitteren met prachtige kleine liedjes. Het rumoer in de zaal was er niet minder om. Later op de avond sprak Marlon Williams, daar ook een tamelijk vreemde eend in de bijt, nog mooie woorden over Big Thief. Hij was diep onder de indruk. Wie erbij was, herinnert zich een zangeres in volle concentratie met een melancholiek indie folkrepertoire. Heel wat minder feestelijk dan bijvoorbeeld Superorganism eerder op de dag. Dat contrast maakte het juist mooier. Het vormde een pas op de plaats in een feestelijke setting. Een kopje thee na een biertje.

Vaste gitarist Buck Meek, was er toen al niet meer bij. Slechts tijdelijk uit de band, om artistieke redenen. Waarschijnlijk was hij toen al bezig met zijn eigen titelloze soloplaat, die hij afgelopen zomer nog ten gehore kwam brengen tijdens een gratis Sunday Sounds-middag in de Tolhuistuin. Dat Adrianne Lenker nu aan komt zetten met haar tweede soloalbum Abysskiss, waarop Big Thief-medebandleden inclusief Meek, komt dus niet bepaald als een verrassing. Kennelijk is daar nu de tijd voor. Hooguit wekt het wellicht enige verbazing dat ze na het grote succes met hun band niet doorpakken. Zo zijn ze niet.

Adrianne Lenkers tweede soloalbum Abysskiss is de stiltecoupé in de wagonladingen aan Americana-releases van de voorbije maanden.

Symbol

Mystieke mistflarden

Abysskiss staat niet heel ver weg af van Big Thief, een ‘typische, beetje arty’ Brooklyn band, met twee topalbums op z’n naam, Masterpiece (2016) en Capacity (2017). Haar zachte gevoelige, onmiddellijk herkenbare stem staat wat meer centraal. De muziek is nog wat gestripter. De sfeer is van een rustige herfstdag op het platteland, die start met mystieke mistflarden boven de vallei. Er zijn mooie repeterende gitaarpatroontjes, die rondcirkelen als ‘helicoptertjes’ die samen met de blaadjes uit de esdoorns komen afdalen. Soms hoor je een piano, ergens heel ver weg zoals bij openingstrack Terminal Paradise, alsof iemand in een eenzame achterafwoning het raam heeft laten openstaan.

Het is haast geruisloze muziek van een tot verbeelding sprekende artiest, die geboren is in een sekte, daar met haar vader uittrad, om vervolgens door diezelfde vader tot aankomend popster op zeer jeugdige leeftijd te worden klaargestoomd. Ga er maar aanstaan. Maar dat wilde ze helemaal niet. Uiteindelijk heeft ze d’r pa al voor haar twintigste aan de kant geschoven en is op haar eigen voorwaarden doorgegaan. Die innerlijke kracht en talent heeft nu tot iets geheel eigens geleid.

Adrianne Lenkers tweede soloalbum Abysskiss is de stiltecoupé in de wagonladingen aan Americana-releases van de voorbije maanden.

Cradle (Live at WFUV)

Kunstenares die serieus bezig is

De grote attractie is dus die stem uit duizenden. Tegelijk is dat wapen ook precies datgene waar sommigen niet tegen schijnen te kunnen. Tja, je hoeft niet te luisteren. Maar je moet er niet doorheen willen praten. Voor de fijnproevers is een concert met deze hypergevoelige folkvariant een voorrecht om bij te mogen zijn. In de zomer schreven we hier over Buck Meek: ‘Appreciatie vergt wel enige oefening, want Meek kiest nooit de gemakkelijkste weg. Dat experimentele kantje is nou net waar zijn aantrekkingskracht in schuilt.’ Die woorden zijn hier een op een ook van toepassing op Lenker, die zich van haar kwetsbaarste kant laat zien. We hebben het hier wel over een kunstenares die serieus bezig is.

Zinnenprikkelende zinnetjes

Hours Were the Birds was haar solodebuut, op haar eenentwintigste al, dus nog voor haar tijd met Big Thief. Ze heeft hoorbaar een grote ontwikkeling doorgemaakt in de tussentijd. Ze zit nu op de toppen van haar kunnen. Ook als tekstdichter trekt ze de aandacht met zinnenprikkelende zinnetjes. Zo zingt ze in Womb: ‘When the eye gets heavy in the womb.’ Het is niet de meest voor de hand liggende voorstelling die je je kunt maken. En in Blue and Red Horses hoor je: ‘I’m not a boy with a lot of nerve. Do you want to toy with me?’ Er wordt wel iets gevraagd van het voorstellingsvermogen van de luisteraar.

In al die kwetsbaarheid zijn de overpeinzingen op de slottrack 10 Miles ook weer veelzeggend: ‘To die in your arms. Your words forming again.’ Je blijft achter in vertwijfeling, bevangen door haar poëzie. Eigenlijk is Adrianne Lenkers muziek het best samen te vatten met de titel van een Big Thief-song: Mythological Beauty. Daar is geen woord te veel mee gezegd. Dat past heel goed bij haar introverte persoonlijkheid. Paradiso Noord zal het op 22 januari stilletjes ondergaan als een rit in de stiltecoupé.

Tekst door: Robbert Tilli

Koop hier je kaarten voor Adrianne Lenker in Paradiso op 22 januari.