Aaron Frazer laat zijn falsetstem boven zijn drums uit stijgen

Wie erbij is geweest bij de drie shows die Durand Jones op het Sugar Mountain-podium gaven (kleine zaal, Bitterzoet en grote zaal), hoopte al stiekem op meer eigen muziek van zanger/drummer Aaron Frazer. Het gekke is dat het nooit heeft geoogd als een band met twee kapiteins op een schip. Durand doet altijd zonder ook maar een spoortje jaloezie een stapje terug om zijn kompaan de spotlights te geven.

Het is ook een stuk gemakkelijker als je zelf ook een topzanger bent. Dan heb je weinig te verliezen. Dan is je excellerende bandmaat geen concurrent, eerder een gewaardeerde concullega. Het zag er altijd prachtig uit en zo klonk het ook, die twee. Waar ikzelf – nooit verzadigd door goede muziek – ook nog op hoopte was ooit een album als het soulduo Durand & Aaron zoals Sam & Dave en James & Bobby Purify.

Dat weekje niet stilzitten in Auerbachs studio in Nashville heeft een soulplaat opgeleverd met benen in het verleden en armen in het heden. Het is niet moeilijk om de invloeden van Curtis Mayfield en Smokey Robinson terug te horen in Aarons onvoorstelbare falsetto. Met de dood van Prince leek de laatste stem van dat kaliber te zijn begraven. Zo zie je maar, we moeten altijd hoopvol blijven. Je weet maar nooit.

Maar net als bij zijn vaste band is er ook een duidelijke ritmische band met de hiphop. Als drummer kan hij werkelijk elk denkbaar ritme slaan. Dat helpt. Tekstueel is er naast de liefde de maatschappijkritische invalshoek van Curtis en Gil Scott-Heron. Een beetje kenner zou hiervan nu zo ontzettend blij moeten worden. Want waar hoor je deze combinatie(s) nog?

Aaron benadert platen maken alsof hij een film maakt. Hij begint het liefst kalm terwijl de credits in beeld zijn. Voor de openingstrack haalde Auerbach de legendarische, inmiddels tachtigjarige L. Russell Brown van stal die nog geschreven heeft voor superfalset Frankie Valli. Met zijn drietjes schreven ze You Don’t Wanna Be My Baby. Het is de binnenkomer die je je gewenst had. Kom maar door met de rest. Artiest en producer hebben elk volgend nummer met wisselende schrijfpartners gecomponeerd.

De tweede track If I Got (Your Love Brought It) is meteen de (huidige) single die hem als soloartiest een vliegende start zou moeten geven, meer nog dan (voorganger) Over You. Dat doet-ie. Geen nummer is hetzelfde, tenzij je niet zo thuis bent in dit soort muziek, en dan is dit de perfecte introductie.

Die hiphop-invloeden zitten bijvoorbeeld in Can’t Leave It Alone. Daar hoor je van die marching band-geluiden die een tijdje heel hip waren in rapperskringen. We het kenden al van Durand Jones & The Indications die ooit de omgekeerde weg aflegden: via de hiphop met zijn vele samples uit andere muziekstijlen kwamen ze uit bij de soul.

Maatschappelijke betrokkenheid is een groot goed voor Aaron. Er staan twee nummers op zijn album over de klimaatverandering, Bad News en Ride With Me. De track Done Lyin’ vindt zijn oorsprong in de dood van enkele goede vrienden door verslavingen en is opgedragen aan Janet Jackson en Sade. Hij zou geen soulzanger zijn als hij niet de liefde uitbundig bezong. Check Have Mercy, een heuse knieval voor zijn nieuwe vriendin die hem beter begrijpt dan ooit iemand gedaan heeft. Pure liefde, dat hoor je zo.

Voor de muzikale invulling heeft Auerbach alle registers opengetrokken. Het is een komen en gaan, in – en uitlopen van sessiemuzikanten met een groot verleden. Zo waren er leden van The Memphis Boys present bij de opnames. Nou die kenden de klappen van de zweep wel. Ze speelden bijvoorbeeld op Dusty’s Son of A Preacher Man en Aretha’s You Make Me Feel Like A Natural Woman. Die hoefden ze niets meer te leren, net zomin als die gasten uit de Daptone-posse die ook even kwamen buurten.

Voor soulliefhebbers die meer van de bekende rauwkost houden en dit misschien wel een kleffe hap vinden, voor jullie is er ook wat, de bluesy slottrack Leanin’ On Your Everlasting Love. Iedereen blij? Dan komt nu het slechte nieuws: je zult nog een maandje moeten wachten. Maar dan heb je ook wat.

Tekst door: Robbert Tilli

‘Introducing…’ van Aaron Frazer komt uit op 8 januari bij Easy Eye Sound/Dead Oceans/De Konkurrent.