De Britse zanger Charlie Cunningham leverde begin dit jaar met ‘Lines’ een fabelachtig mooi debuutalbum af. Betoverende liedjes die al snel onder de huid kruipen. Een week voor zijn optreden in de grote zaal van Paradiso (ruim een jaar na zijn uitverkochte concert in de Amstelkerk) neemt Cunningham de telefoon op in Wenen, halverwege een lange tour door Europa en net nadat hij ham & eggs voor ontbijt heeft besteld.
1. Wat antwoord je als iemand op een feestje vraagt ‘en wat doe jij voor de kost’?
“Dat ik muzikant ben. Dat ik gitaar speel en soms een beetje zing. Als iemand vervolgens vraagt wat voor muziek ik maak, word ik in verlegenheid gebracht. Ik weet nooit wat ik dan moet antwoorden, ik ben gewoon een muzikant.”
2. Ben je veranderd sinds je debuutalbum verscheen, Charlie Cunningham-voor en Charlie Cunningham-na?
“Nou en of. Het uitbrengen van drie EP’s voelde de afgelopen jaren als een lange reis die naar het eerste album heeft geleid. Ik ben er erg blij mee, er is een soort spanning van me afgevallen. De rave reviews? Het voelt surrealistisch om zo opgehemeld te worden. I’m feeling pretty good at the moment to be honest. Exciting times, man.”
3. In het nummer ‘I Can Be’ zing je ‘Before you come any closer I want you to know who I am’. Hoe persoonlijk zijn je teksten?
“Ik heb wel een paar nummers over eigen ervaringen, maar het is meestal een mix van persoonlijke en andermans belevenissen. De zin die jij noemt, is best persoonlijk ja, maar ik wil daar niet al te gedetailleerd op ingaan. Ik ben zelf vrij gesloten, ik laat m’n teksten graag open voor interpretatie. Ik wil wel zeggen dat ik veel tijd besteed aan m’n teksten en die niet zomaar even uit m’n mouw schud. Ik ben niet zo iemand die even gaat zitten en hele vellen volschrijft.”
Charlie Cunningham - Minimum - Live at St. John's Church in Hackney
4. Tijdens deze tour sta je voor het eerst niet alleen op het podium. Je keek erg uit naar optreden met toetsenist en drummer, heeft het je verwachtingen overtroffen?
“Absolutely, it feels really really great. Het is fijn om niet meer het enige aandachtspunt op het podium te zijn voor het publiek. Ik ga er beter door zingen. Mensen kunnen verveeld raken als ze het 40 minuten met mij moeten doen, nu kunnen ze ook naar de andere twee kijken.”
5. Het eerste nummer op je album heet ‘An Opening’, is dat een eerbetoon aan ‘An Ending (Ascent)’ van Brian Eno, door wie je beïnvloed zegt te zijn?
“Het gekke is: ik vind dat nummer van Eno al eeuwen prachtig, maar ik stond er pas achteraf bij stil. Misschien is het iets onderbewust geweest, who knows. De sfeer die Eno creëert met z’n soundscapes is van hele grote invloed geweest op mijn muziek.”
6. Een jaar geleden trad je in Amsterdam op in de Amstelkerk. Paradiso was lang geleden een kerk, elders in Europa treedt je ook vaak op in kerken, betekent dat nog iets voor je?
“Niet op religieus vlak, maar zo’n locatie ondersteunt m’n muziek wel een beetje. Een kerk kent een bepaalde atmosfeer, en het publiek zit meteen in een zekere mindset.”
7. Tot slot, stel je je voorprogramma Fenne Lily nog even aan ons voor?
“Jaaaaaaa, voor haar moeten mensen echt op tijd komen. Ze is nog niet zo lang bezig, maar haar nummers zijn heel volwassen. En prachtig. En ze is heel grappig op het podium. Ze heeft net het nummer ‘What’s Good’ uitgebracht. Beautiful piece of music, a solid recommendation.”
Op woensdag 12 april in de grote zaal van Paradiso dus. Er zijn nog kaarten verkrijgbaar.
Tekst door: Jurry