Posterhistorie 1982 - 1990

Deze tijd werd gekenmerkt door beperkte middelen en de noodzaak om snel te werken, maar dit stimuleerde tegelijkertijd een innovatieve aanpak bij ontwerpers zoals Marten Jongema en Max Kisman. De posters uit deze periode weerspiegelden niet alleen de diversiteit van het muziekprogramma, maar ook een breed scala aan artistieke stijlen en technieken.

In de vroege jaren ’80 werd de poster niet alleen gezien als een promotie-instrument, maar ook als een medium voor artistieke expressie. Ontwerpers experimenteerden met typografie, grafische technieken en de toenmalige zeefdruktechnologie. Jongema gebruikte bijvoorbeeld uitvergrote potloodlijnen, terwijl Kisman een pionier was in het gebruik van de computer voor ontwerp. Deze technieken gaven de posters een kenmerkend handgemaakte esthetiek die perfect aansloot bij de alternatieve en anarchistische geest van Paradiso.

Paradiso’s posters waren vaak meer dan alleen reclame; ze functioneerden als een verlengstuk van de mentaliteit van de locatie. Concerten van bands als Red Hot Chili Peppers of De Dijk kregen unieke ontwerpen die sjablonen en clichés doorbraken. Hoewel sommige ontwerpen uitdagend of humoristisch waren, slaagden ze erin een breed publiek aan te spreken. Tegelijkertijd waren de posters ook een uiting van branding avant la lettre, waarbij het merk Paradiso in het straatbeeld werd verankerd.

Ontwerpers werkten vaak onder tijdsdruk. Marten Jongema en Max Kisman moesten gemiddeld vijf posters per week ontwerpen, soms binnen slechts vier dagen. Ze waren afhankelijk van eenvoudige middelen zoals promofoto’s, handmatige typografie en knip-en-plakmethoden. Ondanks deze beperkingen slaagden ze erin creatieve oplossingen te vinden. De zeefdruktechniek beperkte hen ook in het gebruik van kleuren en details, maar dit stimuleerde een grafische benadering die krachtig en opvallend was.

Paradiso’s programmering was breed en omvatte genres als punk, reggae, hardrock en jazz. Dit vereiste dat ontwerpers voortdurend hun stijl aanpasten aan het publiek. Voor reggaeposters gebruikten Jongema en Kisman de herkenbare rood-geel-groene kleuren, terwijl ze bij punkconcerten kozen voor een rauwere esthetiek. Dit betekende soms dat ontwerpers moesten werken in stijlen die niet per se hun voorkeur hadden, zoals bij hardrockposters, maar altijd met een scherp oog voor het aanspreken van de juiste doelgroep. 

Hoewel de impact van posters op ticketverkoop beperkt was, hadden ze een belangrijke culturele functie. Ze brachten een visuele identiteit naar de stad en maakten van Paradiso een zichtbaar onderdeel van de Amsterdamse cultuur. De posters werden vaak gezien als kunstwerken op zichzelf, verzameld door fans en gebruikt als inspiratie voor toekomstige ontwerpers. In deze periode legde Paradiso’s postercultuur de basis voor een blijvende nalatenschap, waarin kunst, muziek en grafisch ontwerp samenkwamen in een unieke vorm van visuele communicatie.

Meer weten? Meer informatie is te vinden via onderstaande links

Het Paradiso archief | Paradiso
Een grote collectie historische Paradiso Posters | Delpher
Boek: Paradiso Posters 1968-2008 | J. Dietvorst en J. Hiddink

Ons archief is nooit compleet. Wil je iets toevoegen of wijzigen aan deze pagina? Stuur ons dan een e-mail: [email protected]