Dawn Brothers

Dawn Brothers is wars van poespas en sinds jaar en dag een band om op te bouwen. Het Rotterdamse viertal heeft een ijzersterke live reputatie, een makelij van folkrock, blues en soul waar je geen speld tussen kunt krijgen. Verwacht geen grootse meezingmomenten of podiumkapriolen. Dawn Brothers is als een puntgaaf meubel, uit pure liefde voor muziek gehouwen. Dat geldt evengoed voor het nieuwe studioalbum 'Cry Alone' (21 maart 2025), waarop de heren onverminderd no-nonsense nieuwe technieken aanboren en hun gepeperde americana-sound net wat donkerder doen klinken.

Sinds hun debuut Staying Out Late (2017) tourden de Dawn Brothers van Hongarije tot Zuid-Afrika, speelden ze op North Sea Jazz en het gerenommeerde Americanafest in Nashville, voorzagen ze het voorprogramma van The Black Keys en de Golden Earring, vergaarden ze een Edison-nominatie en maakten ze meerdere albums met het zielsverwante DeWolff. Na al die avonturen was 'Alpine Gold' (2022) een terugkeer naar de basis – met het feilloos samenspel stevig in de vingers. Die nuchtere koers wordt op 'Cry Alone' voor een deel voortgezet.

Maar het verschil zit 'm in de details: met dezelfde producer (Paul Willemsen) en in dezelfde studio (Electric Monkey) werd in vertrouwde sferen gezocht naar nieuwe sounds. Nieuwe melodieën doemden op vanuit de tot voor kort verstofte jazzkelder van toetsenist Rowan. Een Beyoncé-liedje inspireerde het weerbarstig optimisme van het titelnummer. En ook op 'Do Me Wrong' en 'Let It Bleed' duiken geluiden op uit onverwachte hoeken. Vanuit een tijdloze basis tonen de heren zich op 'Cry Alone' heimelijk waaghalzen.

Met meer experiment is ook ruimte ontstaan voor nieuwe thema's en gevoelens. Meermaals verruilt de band zonnige verrukking voor nachtelijke overpeinzingen. Over rouw, break-ups, eenzaamheid, zoals op 'I Will Never Hold Your Heart Again'. Van de zomerse alpenweide van de voorganger naar een grote slapende stad. De daarbij passende albumhoes werd wederom ontworpen door Floor van het Nederend.