John Cale, film Jimmy Plays Berekely

''Op zaterdag 19 april komt John Cale het podium op in een wijde vliegeniersoverall, het gezicht half bedekt door een skibril. Al snel blijkt dat optreden voor John Cale iets anders is dan het netjes uitvoeren van reeds bekende opnamen. Voor Cale is optreden een exorcistisch ritueel om demonen te bestrijden. Hij schreeuwt en tiert, zwalkt huiverend over het podium. Het lyrische pianospel van ‘Fear is a Man’s Best Friend’ wordt met priemende kreten doorboord. Angst en eenzaamheid komen voorbij in ‘I’m Waiting for the Man’, zijn dreinende ode aan drugsdealers.

De vierentwintigjarige Fer Abrahams, die voor Muziekkrant oor de concertagenda samenstelt, staat achter in de zaal. ‘Cales woede en angst leken op geen enkele manier geacteerd. Het was bijna griezelig hoe hij stuiptrekte en met zijn handen op de toetsen bonkte. Normaal gesproken stond ik vooraan. Maar nu niet, ik was doodsbang dat hij ergens mee ging gooien.’''

Uit: 'Paradiso 50 jaar in 50 legendarische concerten' van Hester Carvalho