Ivy Green

Een van de meest opmerkelijke Nederpunk bands was Ivy Green, de groep werd opgericht in 1975 in Hazerswoude, door Tim Mullens, Eduard van Bockel, en Ernst-Jan Kamphuis. Vanuit een kelder in het ouderlijk huis van Eduard van Bockel schrijven ze hun eerste liederen, en vullen ze de rest van hun repertoire met covers van onder andere The Rolling Stones en Pretty Things.

De band speelde in principe al punk, voor ze wisten wat punk was. Ze combineerde rock & roll met hogere tempo’s, maar toen ze voor het eerste de Ramones hoorde gingen ze alles nog harder en sneller spelen. En voila, punk!

In 1976 speelde ze hun eerste optreden ooit, op de jaarlijkse markt in Hazerswoude, waar ze twee eigen songs, en een cover spelen. In 1977 nemen ze twee nummers op, en komen ze vrijwel direct terecht bij de Britse platenmaatschappij, WEA. Die hadden net een nieuw label, Pogo Records, opgericht speciaal voor de punk muziek.

In 1978 speelt de band haar eerste show in Paradiso, en brengen ze hun zelfbenoemde LP uit, met het welbekende nummer: ‘I’m Sure We’re Gonna Make It’ (WAP SHOO WAP WAP WAP SHOO WAP). De plaat werd uitgebracht via WEA, echter werden er helaas niet genoeg exemplaren verkocht, waardoor de band weg moest bij het label.

Op 4 Januari 1978 speelt de band haar eerste show in Paradiso, ze hebben tussen 1978 en 1990 zo rond de 15 keer gespeeld in Paradiso!



Meer lezen over Nederpunk? Ga naar Bacteria.nl

De mannen van Ivy Green hadden een vast ritueel als ze in Paradiso aankwamen. "We liepen dan eerst naar beneden naar de kelder, daar zat Martin Kaye, die maakte de posters. Hij vond ons wel bijzonder, vooral Ernst Kamphuis, die was ook een kunstenaarstype", aldus bassist Simon Francken. "We wilden altijd een poster van ons concert want we hadden in onze oefenruimte een hele wand waar we posters opplakten van optredens die we gedaan hadden. Foto's daarvan zijn gebruikt voor onze dubbelelpee: Whatever The Hype. Als we dan om een poster vroegen, zei Martin Kaye: 'Nou voor een kusje". Helaas zijn de wanden van onze oefenruimte gesloopt en zijn alle posters verdwenen.

Aldus Oscar Smit in zijn boek, De Paradiso Punkjaren Deel 2.