Shovels & Rope blijven dichtbij elkaar

Het nieuwe album is net als voorganger Little Seeds (2016) weer opgenomen in hun tuinhuisje in Charleston, South Carolina. Om maar bij elkaar te kunnen zijn en blijven, nu meer dan ooit met hun kroost. Van een stelletje naar een heus gezin in de tussenruimte van twee platen slechts, dat vergt een hoop improvisatietalent. Maar dat zijn we wel gewend van dit tweetal dat om de haverklap van instrumenten wisselt.

Waar Little Seeds een ‘boze plaat’ was vanwege het weer fel opwakkerende racisme in hun woonplaats, daar is By Blood hoopvoller van toon. Dat krijg je met kinderen, niet noodzakelijkerwijs bij alle ouders, maar zeker wel bij deze twee, die een enorm sterk partnership aan de dag leggen in alles wat ze doen. In minder dan veertig minuten krijgen we een heel diverse set, met een bijzonder bijproduct, namelijk een kinderboek, waarover hieronder meer.

Alleen die naam al, Shovels & Rope; die zet elke nieuwe luisteraar direct op scherp. Een eerste kennismaking met Cary Ann en Michael gaat voor de late instappers waarschijnlijk altijd via de openingstrack van een album, die bij hen altijd als een intense intentieverklaring op de wereld wordt losgelaten. Dat is hier ook weer zo. I’m Comin’ Out hakt er in met knalharde drums en gitaar die de sterke popmelodie niettemin intact laten. Een goed liedje, dat naar meer smaakt. En we willen meer.

In hun teksten zijn Shovels & Rope altijd meesters in geloofwaardige personages te scheppen. Meteen in de volgende track al, Mississippi Nuthin', is het raak. Een wat gefrustreerde kerel ziet dat zijn ex-liefje uit zijn high schooltijd beroemd is geworden en succesvol, terwijl hijzelf in z’n blauwe boord zit, maar wél vol ideeën. 

You always think I'm full of it like I'm some kind of Mississippi nuthin'
But I was first string quarterback and I drove you everywhere.
Maybe I'm just a blue-collar version of you.
But I got a plan that's gonna turn it all around. I got ideas.

De eerste single The Wire betekent echt de vlam in de pan. Dit is heavy pop met een betekenisvolle tekst in een power productie, heeeerlijk. ‘I won't fail you when I walk out on a wire,’ zingt Cary Ann overtuigend met Michael in een ondersteunende rol. Nee, die twee gaan elkaar niet verlaten als het even tegenzit. Ze kennen hun eigen feilen en die van de ander, maar respecteren die tekortkomingen van elkaar. Mooi!

Jonge ouders die dit stuk lezen, zitten zich misschien af te vragen waar dat kinderboek nou eindelijk eens blijft. Nu! Het gelijknamige lied C’Mon Utah was er eerst, een smachtend gezongen hard folknummer, dat ze al een tijdje live brachten dwars door heel de VS. Het nummer haakt in op Trumps muur tussen Mexico en de VS om zo illegale immigranten te weren. Utah is de naam van hun ‘mythische paard’ dat in die onmenselijke situatie gezinnen herenigt.

Het boek is ontstaan nadat hun drie jaar oude dochter Louisiana maar vragen bleef stellen bij sprookjes waarom kinderen van hun ouders worden weggehaald. Zoals bekend wemelt het daarvan in sprookjes. De vragen worden beantwoord in hun eigen kinderboek.

Variatie te over op deze plaat ook wat de muziek aangaat. Hammer is een soort door de mangel gehaalde bluegrass. We horen onvervalste doo-wop in Twisted Sisters waar de zang het hoogtepunt bereikt op deze plaat. Coen Brothers en Tarantino opgelet, hier is het nummer dat jullie zochten. Laatstgenoemde regisseur zou ook wel raad weten met de opgefokte murder ballad Pretty Polly.

Zijn er ook nog rustige momenten om even op adem te kunnen komen. Zeker de ballad Carry Me Home bijvoorbeeld. Godallemachtig, wat schieten die twee uit hun slof. Zouden ze al spijt hebben bij New West, waar ze tot voor kort onder contract stonden? Ze zitten nu met hun beste album bij Dualtone.

Het mooist hebben ze voor het laatst bewaard. De slotrack is tevens de titeltrack By Blood dus. De tekst staat op de mooie hoes – een typografendroom! - geheel uitgeschreven. Dit is de beginselverklaring voor elk gezin waar het woord ‘samen’ nog iets te betekenen heeft. Ze menen het en dat hoor je. Dat maakt het juist zo indringend. Het is een moderne folkballad met een tekst die leest als het evangelie van cohesie in de wereld.

I never miss you,
you're always here.
Behind the door,
in the rearview mirror.

Op 27 januari zullen Shovels & Rope op inspirerende wijze die bloedband, dat gevoel van saamhorigheid en hoop, overbrengen op hun publiek. Je kunt eenvoudigweg niet koud blijven onder zulke goede voorbeelden in een almaar verhardende maatschappij. Die intensiteit zal onontkoombaar zijn.

Tekst door: Robbert Tilli

Koop hier je kaarten voor Shovels & Rope op 27 januari in de kleine zaal.