Garagerock met een boodschap, kan dat wel? Is dat niet een tegenstelling? Kun je keihard met het verstand op nul rocken en tegelijkertijd datzelfde brein even hard aan het werk zetten. Als het aan Ron Gallo ligt wel. Op zijn tweede album Heavy Meta op top Americanalabel New West rockt hij als de beesten en debiteert intussen de ene na de andere spitsvondige tekst die je aan het denken zet. Een mooi gevalletje van ‘music for the mind and music for the body’. Op 26 mei staat hij op London Calling in Paradiso.
Garagerock met een boodschap, kan dat wel? Is dat niet een tegenstelling? Kun je keihard met het verstand op nul rocken en tegelijkertijd datzelfde brein even hard aan het werk zetten. Als het aan Ron Gallo ligt wel. Op zijn tweede album Heavy Meta op top Americanalabel New West rockt hij als de beesten en debiteert intussen de ene na de andere spitsvondige tekst die je aan het denken zet. Een mooi gevalletje van ‘music for the mind and music for the body’. Op 26 mei staat hij op London Calling in Paradiso.
Rob Tyner en Wayne Kramer in één
Bekijk een foto van Gallo en ‘Kick out the jams, motherfuckers!’ ligt je op de tong, als je het motto van de MC5 niet al meteen uitschreeuwt. Ron Gallo is zanger Rob Tyner en gitarist Wayne Kramer van die legendarisch band van eind jaren zestig begin jaren zeventig in één persoon. Hij heeft net zo’n imposante krullenbol, zingt en krijst even gepassioneerd en speelt ook nog eens fantastisch gitaar. Muzikaal is hij sowieso heel verwant. Zoek je het dichterbij de tijd waarin we nu leven, dan staat hij muzikaal niet zo gek ver af van Ty Segall. Punks zullen er echo’s van Richard Hell in horen en de ‘raw power’ van Iggy & The Stooges. Niet te missen! Hoe dan ook: dit is rock ‘n’ roll. De component van minimaal 30% opwinding is ruimschoots aanwezig.
Ter introductie is Young Lady, You’re Scaring Me, de eerste single en opener van het album, heel geschikt. De contouren van een waanzinnige rocker met gevoel voor zwarte humor staan meteen scherp op het net- en trommelvlies. In alles lijkt dit nog zo’n band – een trio by the way – te zijn met live als motto ‘alles moet kapot!’ Wie de mosh pit in durft, moet niet raar opkijken om net als vroeger bij de Ramones op slechts één schoen thuis te komen. Die andere is verloren geraakt in het rumoer dat geen Assepoester-afloop zal kennen.
Weg met de ‘zelfmedicatie’ en de kroegpraat!
We hadden het dus over zijn tekstuele vondsten. Moet je Kill the Medicine Man eens horen… én zien. De video is ronduit briljant te noemen. Aan het begin spreekt hij de kijkers indringend toe: ‘Hi I’m Ron Gallo I want to tell you about a product that saved my life: Airijuana.’ Je denkt dat ze elkaar een joint doorgeven, maar tussen hun vingers houden ze slechts lucht. Gebakken lucht, hete lucht, whatever!
Het gaat over de invloed van drank en drugs op ons leven. Gallo heeft alle vormen van ‘zelfmedicatie’ afgezworen. Hij werd gek van zichzelf bij de gedachten aan z’n stompzinnige kroegpraat om drie uur ’s nachts. Dat doet hij niet op een moralistische manier, maar hij wil het wel even gezegd hebben. Hij heft z’n wijsvingertje, maar kan er tegelijk ook hard om lachen. Daar is hij ook veel te ‘meta’ voor.
Sigarettenas op de kleine in de buggy
Hij zingt ook een liedje van een tafereeltje dat je ook veelvuldig in het Nederlandse straatbeeld ziet. De as valt van moeders sigaret pardoes op de kleine in de kinderwagen. Niet zo heel erg fraai natuurlijk, maar wel waar. Zo’n liedje heet doodleuk: Why Do You Have Kids? Live heeft hij er meteen de lachers mee op z’n hand. Met zo’n sterk repertoire speelt Gallo met zijn publiek dat gretig uit zijn hand eet.
Huisje-boompje-beestje-punks
Hij heeft ook oog voor ‘huisje-boompje-beestje-punks’. Die scherpe observatie heet All the Punks Are Domesticated. Hij fileert de teloorgang van de punkprincipes met een ‘grimlach’. Zou hij al weet hebben van het laatste T-shirt uit de H&M-collectie voor kinderen? De prachthoes van Joy Division’s Unknown Pleasures is nu ook uit zijn context gehaald. Is dan niets meer heilig? Vraag het Gallo. Zit vast een song in.
Don’t try this in your car
Een waarschuwing tot slot: ga niet de weg op met dit album op de autostereo. Uit eigen ervaring zeg ik: als je op de snelweg een auto ziet rijden met wel erg veel tempowisselingen zonder dat een file daartoe de aanleiding vormt, tien tegen een dat daar dan een chauffeur achter het stuur zit die Heavy Meta van Ron Gallo, heeft opstaan. Bij een snel nummer trap je hem op z’n staart, terwijl je bij een langzaam nummer onwillekeurig langzamer gaat rijden. Met tracks als Can’t Stand You en Black Market Eyes – die van zacht naar hard gaan – creëer je die file zelf. Als je dan maar wel stilstaat voor de deur van Paradiso. Je hoeft dan alleen nog uit te stappen voor de show van Ron Gallo op London Calling. ‘Kick out the jams!’
Tekst door: Robbert Tilli