Lo Moon

Het is weinig bandjes gegeven te kunnen pielen met een peperdure digitale sampler van weleer (link) tijdens de opnames van je eerste album. Om de drummer van The War On Drugs tot je vrienden te mogen rekenen, aan wie je vervolgens vraagt of hij zijn baas (link) een keer wil meesleuren naar de studio. Een plek waar de vibrafoon die The Beach Boys gebruikten op 'Pet Sounds' niet in een vitrine staat maar opgepoetst om te gebruiken.

We hebben het over Lo Moon, een drietal uit Los Angeles dat alweer ruim een jaar geleden haar eerste (link) en vorige week pas haar derde betoverend mooie nummer uitbracht. We schreven hier eerder al, toen de Amerikanen in april met The Lemon Twigs in Paradiso Noord stonden, dat de molen van Lo Moon langzaam maalt. Via interviews vernamen we dat het debuutalbum vorig jaar al is opgenomen, maar dat de band eerst nog zo veel mogelijk wil optreden. Meestal als voorprogramma, van The Temper Trap, MUNA, The Lemon Twigs en vanaf vandaag van London Grammar (dat brengt Lo Moon op 23 november naar AFAS Live).

De feitjes waarmee we dit stukje begonnen, destilleren we uit deze boeiende toelichting (link) van zanger Matt Lowell op de opname van 'Thorns', het derde nummer van Lo Moon dat onlangs het levenslicht zag. We geloven hem op z'n blauwe ogen dat het allemaal zo is gegaan, laat duidelijk zijn dat deze band met een zilveren lepel in de mond geboren is. Op 'Thorns' doen nog meer gasten mee en werden nog meer niet alledaagse instrumenten of apparatuur gebruikt. Over de bijdrage van Adam Granduciel schrijft Lowell: 'There’s a very specific Adam moment right before the start of the second verse, that if you know his playing you can easily detect!'