Dat Colemine Records mag wat ons betreft zijn naam veranderen in Goldmine Records. Elke keer weer regent het prachtige vinyl releases op ons neer, van Durand Jones & The Indications, of van Black Pumas of zoals in april 2019 van Kelly Finnigan, de zanger/toetsenman van Monophonics. Diens solodebuut The Tales People Tell is een mooi plaatje voor eenieder die reeds sneuvelde voor Durands soul. Het accent ligt ook op het rustige meer slepende werk, gezongen met honingzoete stem. Sporadisch wordt een luidere stem opgezet. Merkwaardig genoeg is hij net solo te zien in de kleine zaal op 23 februari, twee weken voor de nieuwe Monophonics It’s Only Us uitkomt bij hetzelfde goudomrande huis van de gebroeders Cole.
Van het Huis Cole
Een beetje nieuwe soulplaat noemen we algauw een Daptone-achtige release. Natuurlijk heeft dat label met de gezegende Sharon en Charles, artiesten die bij leven al geen achternaam meer behoefden, een hoop zendingswerk gedaan. Dat weten we best. Maar de laatste jaren kun je niet meer om het label van de broers Terry en Bob Cole heen. The Tales People Tell van Kelly Finnigan is de zoveelste goudklomp in de dertien jaar dat het label nu bestaat. De bijbehorende platenzaak Plaid Room Records in downtown Loveland, OH kwam er pas later bij, maar belichaamt het vintage gevoel dat Colemine uitstraalt. Het regent er doorlopend topreleases denk je als je Kelly’s Every Time It Rains hoort.
Can’t Let Him Down | Live @ KEXP
Is dat een plaat van nu?
Is dat een plaat van nu, The Tales People Tell? Je zou zweren van niet. Wat je hoort die smooth vocals, die vette blazers, dat verfijnde drummen, het slingert je terug naar de hoogtijdagen van de sweet soul music, toch al gauw een goede veertig, vijftig jaar geleden. Blue-eyed soulzanger Finnigan lijkt in zijn soulballads vooral geïnspireerd te zijn door dat slijpwerk van Marvin Gaye (Can’t Let Him Down) van rond 1970 - zeker als hij ‘brother, brother’ smeekt. Soms zoekt hij het in een falset in de hoek van Curtis Mayfield of bij The Stylistics (Catch Me I’m Falling en Since I Don’t Have You Anymore).
Catch Me I’m Falling
Van alle markten thuis
Net als je dat denkt, gooit hij er onverwacht weer een Wilson Pickett versnelling tegenaan (I Called You Back Baby). Ook bij Freedom gaan de snelle(re) voetjes van de vloer. Van alle markten thuis is-ie. Soms lijkt het wel of hij over een paar verschillende stemmen beschikt. Hij kan een hoop diverse stijlen aan.
I Called You Back Baby | Live @ Eli's Mile High Oakland, CA
Mooie gastrollen
Kelly’s vader was ook toetsenman en sessiemuzikant en niet bij de minsten ook, bij onder anderen Jimi Hendrix, Joe Cocker en Etta James. Hij vervult een gastrolletje op het album, net als enkele van zijn bandleden van Monophonics. Op drums heeft hij grootheid James Gadson weten te strikken, die nog gespeeld heeft bij Bill Withers en Marvin Gaye. Moeten we nog meer zeggen over Finnigan die met Monophonics al op de Nederlandse podia gestaan heeft?
Monophonics - It’s Only Us
Smaakt naar meer
Dat mag sowieso met het naderende nieuwe album It’s Only Us nogmaals geschieden. Een bizar toeval dat Sugar Mountain de man met zijn solowerk presenteert aan de vooravond van een nieuw bandalbum. Dat overkwam ons al eens eerder met Craig Finn van The Hold Steady. Zoiets smaakt altijd naar meer. Maar niet te inhalig zijn, soul brothers en sisters. Eerst maar eens naar de kleine zaal op 23 februari.
Tekst door: Robbert Tilli
Koop hier je kaarten voor Kelly Finnigan in de kleine zaal op 23 februari.