Literair van toon, complex qua thematiek, voorzien van een nihilistische inslag maar toch ook altijd in het bezit van een hoopvolle, humoristische boodschap: Kan zo’n man over twintig jaar geen president worden?
Er is een liedje van Jeffrey Lewis dat 'Outta Town' heet. Het is afkomstig van zijn album 'Manhattan' uit 2015. Je hoeft het maar één keer te horen en je vergeet het nooit meer. Over een catchy ritme zingt Lewis in een losse folky stijl over zijn liefje die de stad verlaten heeft om haar moeder te bezoeken. Hij weet zich geen raad, alles loopt mis en zelfs de kruiswoordpuzzels in de NY Times kan hij niet meer oplossen. De melodie is memorabel, de tekst uiterst grappig en ergens in de veelzijdige vocalen van Lewis hoor je een snufje Lou Reed terug. Geen wonder, beide zijn echte New Yorkers. Lewis noemde in 2015 een album 'Manhattan', Reed maakte in 1989 het magistrale 'New York'. Beide schrijven verhalende teksten.
Jeffrey Lewis
Outta Town
Over stadgenoten gesproken: Daar waar Jeffrey Lewis zijn scherpe observaties deelt met Reed, daar is zijn lo-fi muziekstijl gelieerd aan de anti-folk beweging die o.m. bekend werd via het vroege werk van Adam Green. Zowel Green (met diens vroege band Moldy Peaches) als Lewis brengen al muziek uit sinds 1997 en komen voort uit dat broeinest. Lewis spant de kroon: Die heeft in drieëntwintig jaar tijd maar liefst eenendertig albums en ep’s uitgebracht. Dat hadden wij ook niet allemaal meegekregen, maar het betekent dat de New Yorkse muzikant, die ook al jaren de stripboeken-serie 'Fuff' uitbrengt, inmiddels beschikt over een bizar imposant oeuvre.
Zijn stijl is altijd ongeveer hetzelfde gebleven. Losjes gespeelde akkoorden, maatschappij-kritische teksten, maar altijd het grote gebaar omzeilend. Zo zingt hij in 'My Girlfriend doesn’t Worry' van het vorig jaar uitgekomen 'Bad Wiring' over een hoop politieke knelpunten waardoor de wereld momenteel flink in het slop zit, maar legt zijn vriendin aan hem uit dat hij zich maar beter op zijn vrienden en familie kan focussen. Wat dat betreft loopt zijn relatie als een soort rode draad door zijn oeuvre en brengt zijn meisje altijd een vorm van verlichting. Toch is Lewis zelf ook een ster in ‘overthinking’ tijdens de coupletten om vervolgens achteloos zijn schouder op te halen in het refrein.
Jeffrey Lewis & The Voltage
Zeker niet omdat hij niet om misstanden geeft, maar omdat je je als inwoner van een grote metropool tegenwoordig vaak realiseert dat je maar een radertje in de totale machine bent.
Dat Jeffrey tekstueel vaak sterk is valt overigens prima te verklaren. Vlak voordat zijn eerste album uitkwam rondde hij een universitaire literatuur studie af. De tekst van een nummer als 'Take It For Granted' zou bijvoorbeeld ook prima overeind blijven in een dichtbundel. Over fragiele pianotonen en ritmisch handgeklap verhaalt Lewis over een charmant zaakje waar hij al minstens honderd keer is geweest. Dus hij hoeft er niet zo nodig iedere keer binnen te wandelen als hij er langs loopt, maar het is wel belangrijk ‘dat het er is.’ Het maakt hem blij om in het voorbij gaan de pui van het winkeltje te zien.
Daarbij stilstaan en er een nummer over schrijven kun je een tikje neurotisch noemen. Maar zo helder als Lewis het verwoordt maakt het de wereld opeens veel kleurrijker!
Jeffrey Lewis speelt met zijn band The Voltage op dinsdag 3 maart in Paradiso Noord. Met je Indiestadpas kun je er gratis naartoe.
