What's on
News overview

Het favoriete Americana-rootsalbum aller tijden | Deel 12: Fleetwood Mac - Rumours (1977)

21 April, 2020

Fleetwood Mac Rumours 1977

LONGREAD //BLOG – In elke straat, in elk huis, in elke auto, dat mag je toch wel zeggen van deel 12 in onze bloeiende blogserie. Eind jaren zeventig had elk huishouden wel een exemplaar van Rumours van Fleetwood Mac, aangedragen nu als het favoriete Americana-/rootsalbum door schrijfster Saskia Noort. ‘Ik associeer die plaat met zondagen in de jaren zeventig als mijn ouders veel gasten over de vloer hadden,’ zegt ze met herinneringen aan een huis met de toen nog gangbare sigarettenrookgordijnen. ‘Mijn kinderen associëren Rumours met lange autoritten tijdens onze zomervakanties naar Italië.’

Zondag in de ‘70s in Bergen

Huize Tilli in Sassenheim was anno 1977 een bak teringherrie. Arme ouders... Op de zolderverdieping zat de punk- en pubrockafdeling van the bruvva’s met The Ramones en Dr. Feelgood. Een verdieping lager hielden de gezusters huis met David Bowie en Fleetwood Mac als hoofdfiguren. Dat lekkere basloopje van The Chain alleen al. Het zit nog wekelijks in de uitzendingen Van Radcliffe & Maconie op BBC 6 Music.

In de familie Noort in het Noord-Hollandse kunstenaarsdorp Bergen deden de ouders gewoon mee aan de muzikale revolutie of liepen zelfs voorop begrijp ik van onze ambassadeur, schrijfster Saskia Noort. Ze heeft net haar nieuwe boek Bonuskind afgerond. Op 2 juli komt deze literaire thriller uit. Die kan weer fijn mee op vakantie, mocht het daar dit jaar nog van mogen komen door de coronacrisis. Wat dat betreft hebben haar bestsellers een hoog Rumours-gehalte. Ze staan op de vaste paklijst.

​LONGREAD //BLOG – In elke straat, in elk huis, in elke auto, dat mag je toch wel zeggen van deel 12 in onze bloeiende blogserie.

Saskia Noort.

Meezingplaat

‘Ik draai die plaat nog wekelijks,’ zegt Saskia zonder blikken of blozen. ‘Dat doe ik al van kinds af aan. Rumours blijft goed in alle tijden.’ En onder alle omstandigheden, vul ik aan met de huidige crisis in het achterhoofd. ‘Ik vind hem ook heel toepasselijk in deze tijd. Het is een plaat over uit elkaar gaan, afstand bewaren… Ik draai hem momenteel zelfs wat meer. Het past echt bij dat gevoel van nu: alleen zijn, niet begrepen worden. Ik heb die plaat grijs gedraaid.’ Zou ze de duizend draaibeurten aantikken, vraag ik me af. Meer dan veertig jaar is die uit nu, er zitten 52 weken in het jaar… Zou moeten kunnen, denk ik.

‘Als ik een meezingplaat wil horen, dan zet ik deze op,’ bekent ze. Dit is echt geen guilty pleasure, nee dit is menens. Dit is een levensbepalende plaat, zo eentje die je je graf mee inneemt. ‘Ik kan er nog steeds kippenvel bij krijgen.’ Vermoedelijk geldt dat voor hele legers, af te lezen aan de volle Ziggo Dome elke keer dat ze daar komen. En dat was best vaak de laatste jaren.

​LONGREAD //BLOG – In elke straat, in elk huis, in elke auto, dat mag je toch wel zeggen van deel 12 in onze bloeiende blogserie.

Dreams

Americana of pop? Wat maakt ’t uit?

De zolderkamerdiscussie of dit Americana is of pop of voor mijn part allebei laten we maar over aan de puristen. Voor mijzelf is het genoeg bewijs dat Tom Petty’s vaste gitarist Mike Campbell er tegenwoordig in speelt. Voor Saskia is het iets waar ze zich niet druk om wenst te lijken maken. Waarom zou ze ook? De elementen van country, rock en folk zijn zo duidelijk hoorbaar in het geluidsbeeld.

Is het haar weleens opgevallen, dat anders dan bij
tijdgenoten The Eagles er zich weinig uitgesproken tegenstanders manifesteren?
‘Nou, ik heb wel vrienden die het ouwe lullenmuziek noemen als ik Rumours opzet
wanner ze bij mij langskomen,’ voert ze aan als tegenbewijs. ‘Maar ik ken
inderdaad ook niemand die zegt dat-ie het slecht vindt.’ Het is alsof de
Fleetwoods boven alle partijen staan.

Rafelranden en vernieuwing

We hebben Saskia bij Sugar Mountain trouwens als een ambassadeur leren kennen die juist vaak de rafelranden én de vernieuwing binnen het genre zoekt bij het inleveren van haar maandelijkse tiplijstje van recente albums. Adia Victoria, Hurray For The Riff Raff, Nick Cave en Marlon Williams hebben al eens als haar protagonisten haar Top 5 gesierd. Tweeëneenhalf jaar geleden schreef ze voor Sugar Mountain nog een mooie recensie over het optreden van Lucinda Williams, een van haar heldinnen.

​LONGREAD //BLOG – In elke straat, in elk huis, in elke auto, dat mag je toch wel zeggen van deel 12 in onze bloeiende blogserie.

The Chain

Absoluut tijdloos

Overigens wie er bij was kan het beamen: er kwamen opvallend veel jonge mensen op Fleetwood Mac af bij hun optredens in de Ziggo Dome. Die plaat klinkt ook nog even fris als in de tijd dat-ie uitkwam. De droge productie van de band zelf met Ken Caillat en Richard Dashut is daar niet vreemd van. Ondanks dat het album enerzijds duidelijk een kind van zijn tijd is, is deze million seller anderzijds absoluut tijdloos gebleken.

Geweldig in de Ziggo, slecht op Pinkpop

‘Ik heb ze ook gezien in de Ziggo Dome, die keer zonder Christine McVie.’ Die is inmiddels weer terug in de band. De nu ‘ontslagen’ Lindsey Buckingham was toen nog gewoon van de partij en hoefde zich nog niet te laten vervangen door maar liefst twee man tegelijk, Neil Finn op zang en Mike Campbell op gitaar. ‘Toen in de Ziggo was geweldig, maar wat ik zag van hun optreden op Pinkpop, dat was echt niet goed,’ zegt ze met een lichte siddering van spijt in haar stem. Het is nooit leuk om je favorieten te zien tegenvallen.

Allemaal ‘de schuld’ van haar ouders

Rumours, het is allemaal ‘de schuld’ van haar ouders. ‘In mijn jeugd draaiden ze het altijd. En ook Neil Young en Bob Dylan. Mijn ouders waren ook mee naar de Ziggo. Als ik die plaat hoor, dan zie ik mijn ouderlijk huis voor me in de jaren zeventig. Er hangt heel veel sigarettenrook en er staat veel drank op tafel voor de gasten. Het was later ook de muziek waarnaar we met onze kinderen luisterden in de auto op vakanties.’

Saskia was 10 jaar oud toen Rumours uitkwam en had geen idee van de dubbele geschiedenis van de band, die voorheen een toonaangevende bluesband was (toen nog met Peter Green) met ook een nummer 1 hit op zijn naam. Dat was de instrumental Albatross (1973) zij het niet zo lang als Go Your Own Way van Rumours. Die lp zelf ‘woonde’ zo ongeveer op de hoogste albumlijstpositie.

​LONGREAD //BLOG – In elke straat, in elk huis, in elke auto, dat mag je toch wel zeggen van deel 12 in onze bloeiende blogserie.

Go Your Own Way

Een muziekmonument

Ze beschouwt Rumours als een waar muziekmonument, met sterke melodieën, prachtige samenzang en écht goede muzikanten. Dat ritmetandem drummer Mick Fleetwood en bassist John McVie bijvoorbeeld behoort tot de beste uit de pophistorie. ‘Er staat geen slecht nummer op,’ maakt Saskia de balans op. ‘Welke nummer mijn favoriet is, dat wisselt voortdurend. De ene keer is het The Chain, de andere keer is het Dreams of Go Your Own Way of Oh Daddy.’

De plaat dankt zijn grote populariteit uiteraard ook aan de herkenbare teksten die handelden over de spanningen in de twee getrouwde stellen in de band, John en Christine McVie en Stevie Nicks en Lindsey Buckingham. Beide koppels stonden bij de release op het punt van echtscheiding. Die albumtitel was niet zomaar gekozen.

​LONGREAD //BLOG – In elke straat, in elk huis, in elke auto, dat mag je toch wel zeggen van deel 12 in onze bloeiende blogserie.

Don’t Stop

Bonuskind

Draait ze muziek als ze aan het schrijven is, wil ik weten. Nou en of! ‘Eigenlijk altijd en ook vaak Rumours.’ Bij haar nieuwe boek Bonuskind komt ook een playlist over giftige relaties. Uw dienaar van Sugar Mountain heeft ook een kandidaat mogen afstaan: Who Left Who van Del Shannon.

Waar gaat dat boek eigenlijk over? ‘Daar moet ik altijd erg mee uitkijken dat ik niet alles meteen weggeef,’ houdt ze boot een beetje af. ‘Een vijftienjarig meisje – Lies - gaat op zoek naar haar moeder die van de ene op de andere dag vermist is. Aanvankelijk begint ze haar speurtocht vanachter de computer. Ze komt erachter dat haar haar moeder niet alleen haar moeder is maar ook een vrouw met een gecompliceerde relatie. Dan gaat ze echt op zoek…’ Met Fleetwood Mac zou je nu willen zingen ‘Don’t Stop’, maar dat doet ze wel. Wie meer wil weten: op 2 juli ligt het boek in de winkel.

Tekst door: Robbert Tilli