Grayson Capps is compleet onthaast en rockt losjes door
In de muziek bestaat ook een soort ratrace. Die gaat van elk jaar een plaatje gevolgd door een toertje en dan weer van vooraf aan. Maar Grayson Capps laat zich niet meer leiden door de druk van deadlines. Voor Scarlet Roses, zijn eerste soloalbum in zes jaar, heeft hij zich op z’n dooie gemak teruggetrokken in zijn ‘schrijvershutje’ in de achtertuin. Daar liet hij de songs tot zich komen als in een droom om ze vervolgens compleet relaxed te gaan opnemen. Sugar Mountain mocht al een maandje voor de release naar het resultaat luisteren. Een van de meest rockende singer-songwriters heeft inderdaad de ontspanning gevonden. Het album is een warm pleidooi voor de totale onthaasting en losheid. Op zondagmiddag 12 oktober staat hij met gitarist Corky Hughes in de bovenzaal. Blaas om in de stemming te komen maar vast het stof van zijn in 2007 op dezelfde plek opgenomen DVD Live in Paradiso.
Soepel gespeelde rocksongs
Capps, die we ook kennen van de band Willie Sugarcapps, waarmee hij helaas nooit in Paradiso heeft gestaan, heeft het roer omgegooid. Hij weigert nog langer zich onder druk te laten zetten. Dat betekent niet dat hij zijn voet van het gaspedaal afhoudt. Integendeel Scarlet Roses rockt als vanouds, vooral de XL-track Taos. Zijn weigering om het bioritme van de muziekindustrie nog langer te volgen, heeft hem niet minder rock gemaakt. Het zit hem meer in de benadering van zijn werk als liedjesschrijver en uitvoerend artiest. ‘Laat de liedjes maar naar mij komen, in plaats van andersom,’ luidt zijn nieuwe credo. Hij vergelijkt het proces met dagdromen, alles laten gebeuren, om dat later uit te werken in songs. Je moet het wel kunnen natuurlijk. Het zal beslist niet voor iedereen zo werken. Hoe dan ook, de plaat – negen tracks in totaal - klinkt nergens geforceerd. Wat je hoort zijn opvallend soepel gespeelde rocksongs.
Vaders en zonen
Dit jaar zag Capps Abraham. Het moet een reden zijn geweest voor enige introspectie, want de liedjes gaan over onderwerpen als ouder worden, kinderen hebben, sterfelijkheid. Zou je daarvoor ook niet een beetje afstand en tijd willen nemen, om het helemaal tot je te laten doordringen? Op de meeste songs gebeurt dat onder een behoorlijk stevige rockbegeleiding, zoals op Bag Of Weed en Hit Em Up Julie, maar op New Again voel je de weldadige rust uit dat schuurtje in Alabama, dat hij deelt met zijn vrouw, producer Trina Shoemaker, over je neerdalen. Dat nummer schreef hij nadat zijn vader een openhartoperatie had ondergaan, hetgeen hem aan het denken had gezet. Contemplatie uit ondervinding. Het confronteerde hem met zijn eigen vaderschap. Zijn vader Ronald Everett Capps, een predikant die niets voor vanzelfsprekend neemt, is altijd belangrijk voor hem geweest. Diens roman Off Magazine Street, werd nog voor publicatie verfilmd werd door Shainee Gable onder de titel A Love Song For Bobby Long, met John Travolta en Scarlett Johansson in de hoofdrollen en Grayson in een nogal biografische bijrol. Het titelnummer staat nog altijd op het enorm rijke live repertoire van Capps junior.
A Love Song For Bobby Long, live @ Paradiso 25 november 2008
Met gastbijdrage Dylan LeBlanc
Een leuk weetje is dat Dylan LeBlanc, in september dit jaar zelf nog op het Sugar Mountain-programma in de bovenzaal, harmonies zingt op New Again, misschien wel het sleutelnummer van de plaat. Voor de nieuwsgierigen onder ons, het album is al voorafgegaan door de single Hold Me Darlin’. Die valt nu wel al te beluisteren op Spotify. Voor de rest zal je moeten komen naar de bovenzaal op 12 november.
Tekst door: Robbert Tilli
Koop hier kaarten voor het optreden van Grayson Capps & Corky Hughes op 12 november.