What's on
News overview

Dylan LeBlanc laat band thuis voor soloshow: de man en zijn liedjes

18 February, 2020

Dylan Le Blanc 2020 2

Als je als singer-songwriter Dylan heet, dan krijg je bij voorbaat wel een hele zware verantwoordelijkheid op je schouders gelegd. Na al verscheidene keren live geconfronteerd te zijn met Dylan LeBlanc kunnen we bij Sugar Mountain constateren dat het hem in elk geval gelukt is om die loden last te dragen. In het begin probeerde men in de media hem wel heel erg het Neil Young-stempel te geven. Niet geheel ten onrechte, maar het waren wel erg grote schoenen om te dragen. Ook dat heeft hij weer overleefd. Na zijn zegetocht vorige jaar met zijn nieuwe album Renegade op Once In A Blue Moon (OIABM), komt hij nu zonder die topband van hem zijn songs in zijn uppie akoestisch spelen in de kleine zaal op 25 maart.

Meer elektrisch dan ooit tevoren

Op OIABM kreeg LeBlancs vierde album Renegade, dat niet meer uitkwam op John Paul White’s Single Lock Records maar op ATO, feitelijk zijn vuurdoop voor een live publiek. Op dat moment was het ruim twee maanden uit en de verwachtingen waren hooggespannen. Het was zijn eerste album dat geheel was toegesneden op de capaciteiten van zijn vaste liveband The Pollies. Op de plaat pakte dat fantastisch uit. Die was meer elektrisch dan ooit tevoren. De fans waren erop gebrand die songs live te gaan meemaken. Enige huiver bestond er nog vooraf omdat ze moesten aftrappen op het hoofdpodium…

​Als je als singer-songwriter Dylan heet, dan krijg je bij voorbaat wel een hele zware verantwoordelijkheid op je schouders gelegd.

Honor Among Thieves

Opgenomen met zijn vaste begeleiders The Pollies

Dat die plaat met zijn eigen band was gemaakt, wekte al enorme verbazing. Dave Cobb, de meest gewilde producer van het moment in Americana, prefereert met zijn eigen sessiemuzikanten te werken. Zonder nu direct met de koppen tegen elkaar te hoeven gaan staan, verlangde Dylan niettemin van Cobb dat hij het eerst eens zou proberen met The Pollies. Mocht dat mislukken of niet naar diens smaak verlopen, dan zou hij altijd nog kunnen teruggrijpen op zijn vaste kliek.

In praktijk is er volgend op die deal na de eerste opname géén woord meer aan vuil gemaakt. Kennelijk bevielen Dylans boys. De huisband werd naar huis gestuurd. In drie dagen waren ze al klaar. Nagenoeg alles was een one-taker. Zo snel kan het gaan.

Een heleboel ‘broeierige spanning’

Renegade klinkt als een plaat die min of meer live is opgenomen. Dankzij de etherisch klinkende gitaarpartijen, krijg je onwillekeurig een bijzonder smakelijke kruising van de ‘elektrische’ Neil Young met eighties U2 in het tijdperk dat ze met producer Daniel Lanois werkten. De gortdroge ritmesectie is gemodelleerd naar Rumours-era Fleetwood Mac. Dat betekent rock maar ook weer niet te overheersend, ijzersterke melodieën en een heleboel ‘broeierige spanning’. In een andere tijd zou dit album over wat onaangepaste types die hun plek moeten bevechten hits hebben opgeleverd. Het is bijzonder oneerlijk dat een groot talent als Dylan LeBlanc nog zo obscuur is. Hij verdient echt meer.

​Als je als singer-songwriter Dylan heet, dan krijg je bij voorbaat wel een hele zware verantwoordelijkheid op je schouders gelegd.

Renegade

Orkaan Katrina

Het album vindt zijn oorsprong in de naweeën van de orkaan Katrina (2005) die New Orleans zo tot zinken bracht als ooit bezongen door The Tragically Hip. Vele mensen op drift weken uit naar andere plekken, onder andere naar Muscle Shoals waar de toen veertienjarige Dylan zich bij zijn vader ophield in de beroemde Fame Studios van Rick Hall. Terwijl hij daarbinnen de muziekgeschiedenis opsnoof, ontwikkelde hij daarbuiten een zwak voor al die jonge mensen op zoek naar geluk en een nieuw leven. Velen van hen kwamen terecht in de criminaliteit. Over deze renegades gaat het in het titelnummer.

Ladderzat in de bak in New Orleans

Toen Dylan een paar jaar later zelf in New Orleans terechtkwam, belandde hij na een avondje stappen ladderzat en compleet van god los in de bak. In de belendende cel zat een prostitué, Domino geheten, die haar levensverhaal deed. Dat kun je horen in het gelijknamige nummer. Zij legde direct de vinger op de zere plek. Dylan scheet in zijn broek van angst. Hij zat er maar één nachtje, maar het had grote gevolgen. Uiteindelijk betekent het een wijze levensles voor hem. Er zou later zelfs nog rehab volgen.

Die Dylan is een denker. Zou je ook niet met zo’n naam? In Damned verjaagt hij eindelijk zijn demonen die hem tijdens zijn jeugd in de Baptistengemeente altijd ’s nachts in bed zo gekweld hadden dat hij de slaap niet kon vatten. Ook de verantwoordelijke priester uit die tijd krijgt een welgemikte trap na. Doei!

Move along.
We've got a long way to go.
And I know you're afraid.
They'll call the law.
When they see what you have done.
They'll come to put you away.

Hey, Domino.
I hear that's what you're called.
You take everybody down when you fall.
Still, I ain't the one that you're gonna play.

​Als je als singer-songwriter Dylan heet, dan krijg je bij voorbaat wel een hele zware verantwoordelijkheid op je schouders gelegd.

Domino

Terug naar Muscle Shoals

Al die dolende zielen, al die renegades, willen eigenlijk opnieuw beginnen. Dat had Dylan zelf ook. Born Again heet dat bij hem. Hij zingt met dat fijne geknepen hoge stemgeluid van ‘m: ‘Well, it’s hard to see the past with your back up against the wall. You never had to look back ’til you didn’t like what you saw.’ De zoveelste voltreffer. Een leuk wetenswaardig feitje over dit album is dat hij voor de opnames is teruggegaan naar de plek waar hij ooit het muziekverleden van zijn vader opzoog, in de Fame Studios in Muscle Shoals dus. Nóg een plek waar hij is teruggekomen is Nashville, deze keer om er te gaan wonen.

Gitaareruptie van een vulkanische kracht

Bang Bang Bang is één Bang meer dan die van Nancy Sinatra en is een van de rockende hoogtepunten van Renegade. Het zijn de knallen uit de pistolen bij een schietpartij in New Orleans in de sixties. Alweer in die stad waar hij duidelijk iets mee heeft. De gitaareruptie is van een vulkanische kracht.

​Als je als singer-songwriter Dylan heet, dan krijg je bij voorbaat wel een hele zware verantwoordelijkheid op je schouders gelegd.

Bang Bang Bang (Official Fame Studios Session)

De repeatknop ingedrukt

De track die Sugar Mountain voortdurend naar de repeatknop stuurt is Lone Rider. Hier komt alle schoonheid en zompige rock uit de New Orleans delta op het album bij elkaar in één track. ‘Insane!’

​Als je als singer-songwriter Dylan heet, dan krijg je bij voorbaat wel een hele zware verantwoordelijkheid op je schouders gelegd.

Lone Rider | Live @ The Blues Kitchen

Een absoluut aimabel mens

Terug naar OIABM. Met zo’n plaat onder hun armen kon het niet eenvoudigweg fout gaan met Dylan LeBlanc en zijn begeleiders, The Pollies, die zich als Crazy Horse van hun taak kweten. Tegen het einde was hij net zo’n ‘guitar slinger’ als die goeie ouwe Neil Young zelve kan zijn. Het was live nóg groter en overweldigender. Alle reserves die er op plaat eventueel nog bestaan gaan op het podium overboord.

Na afloop kreeg hij een Sugar Mountain T-shirt dat hij aanpakte als ware het de gele trui in de Tour de France. Een absoluut aimabel mens. Hij komt terug, doch zonder band. Hij gaat het op 25 maart alleen doen, de man en zijn liedjes. Die zijn zo goed dat ze het onder alle omstandigheden houden.

Tekst door: Robbert Tilli

Koop hier je kaarten voor Dylan LeBlanc in de kleine zaal op 25 maart.